به گزارش ردکارپت فیلم: «ارتش سری» یک رئالیتی شوی جدید به روایت سعید ابوطالب است.
«ارتش سری» یک رئالیتی شوی جدید به روایت سعید ابوطالب است. ظاهرا ساخت شام ایرانی و شب‌های مافیا خیلی به سعید ابوطالب چسبیده که باز هم یک رئالیتی شو دیگر عرضه کرده، او پیش‌تر یک چهره سیاسی بود و حالا به نظر می‌رسد با توجه به ارتباطاتی که دارد ، چپ و راست پروژه‌هایی را عرضه می‌کند که گردش مالی وسوسه‌برانگیزی دارد به هر حال از سعید خانِ ابوطالب و رزومه پیچیده‌اش می‌گذریم و می‌رسیم به این ارتش سری(تقریبا همان ساختار بازی مافیا را دارد)؛ می‌شود این طور تحلیل کرد که فضای غم‌زده و محدود جامعه سیر استقبال از بازی‌های این چنینی نظیر مافیا را به شدت و به شکل غیرعادی زیاد کرده، در هر کافه و دورهمی جمعی مشغول این بازی‌ها هستند، مساله اساسی محدودیت فضاهای مفرح است که حالا به سود کافه‌دارها و برنامه‌سازانِ این چنینی است.
این طور که «ارتش سری» را معرفی کرده‌اند ظاهرا این یک بازی استدلالی – استنتاجی گروهی است در این سناریو ۱۰ نفر از بازیگران در نقش‌های متفاوت پارتیزان، سرهنگ کسلر، گشتاپو، خلبان، راینهارد و… دارند. شرکت کنندگان قسمت اول این مجموعه همگی آشنا هستند: غلامرضا نیکخواه(در جوکر تبدیل به یک برند شد!)، شکیب شجره(همزمان در پدرخوانده هم هست و کلاس بازیگری هم راه انداخته!)، ژوله و…
مجری امیر علی نبویان است،او با برنامه رادیو هفت توانست به شهرت برسد و البته بنده خدا بعد از ازدواجش با یک افت محبوبیت چشمگیر روبرو شد، حالا اینجا البته بنا به کامنت‌ها شاید خیلی موفق نبوده.
این بخشی از یادداشت «فیلم‌نیوز» درباره «ارتش سری» است که البته کمی سویه انتقادی دارد و شاید واقعا این بازی آن‌قدرها که اینجا نوشته شده بد نباشد و عاشقان خودش را داشته باشد:
«ارتش سری» که پایه آن براساس بازی «مافیا» طراحی شده است. در واقع «ارتش سری» به مانند «مافیا» یک بازی «شخصیت مخفی» است که بازیکنان باید ، کاراکترهای منفی را شناسایی و از بازی خارج کنند. در ارتش سری یازده بازیکن در بازی حاضر هستند که در دو ساید مختلف بازی می‌کنند. در اینجا اسامی سایدها تغییر کرده است. «مافیا» به «گشتاپو» و «شهروند‌ها» به «گروه نجات» تغییر نام داده‌اند. پیرو این تغییرات کاراکترهای هر ساید هم نامشان عوض شده است. شاید یکی از دلایل عدم جذابیت «ارتش سری» حضور بازیگرانی است که مخاطب آن‌ها در رئالیتی‌شوها زیاد دیده است
طراحان «ارتش سری» آمده‌اند از هر ورژن بازی مافیا قوانینی را گزینش و انتخاب کرده اند. مثلا در یک ورژن از بازی مافیا بازیکنان می‌توانند اطلاق نقش کنند که این قانون در ارتش سری هم مورد استفاده قرار گرفته است. در ورژن دیگری از بازی مافیا بازیکنان می‌توانند دروغ وارد بازی‌کنند، اتفاقی که در ارتش سری هم می‌افتد.
«ارتش سری» در ظاهر تبدیل با یک بازی پیچیده شده. در واقع همین پیچیدگی ظاهری موجب شده تا مخاطب در همان دقایق ابتدایی شاید کمی سردرگم و گیج شود. تعدد قوانین از یک سو و حضور چهره‌های تکراری کمی برای «ارتش سری» تبدیل به چالش شده.
نظر شما درباره این رئالیتی‌شو چیست؟ آیا فکر می‌کنید این سری موفق‌تر از شب‌های مافیا عمل کند؟ از اینکه تا پایان مقاله همراه ما بودید، سپاس‌گزاریم.
بدون دیدگاه