به گزارش ردکارپت فیلم: جامعه منتقدان و بازیگران مبتلا به اوتیسم به محتوای فیلم «موزیک» ساخته «سیا فرلر»، خواننده و ترانه‌سرای مشهور استرالیایی، اعتراض کردند و آن را کاریکاتوری غیرواقعی از این اختلال دانستند.
فیلم موزیک، ماحصل اولین تجربه کارگردانی سیا فرلور (Sia Kate Isobelle Furler ) خواننده و ترانه‌سرای استرالیایی مشهور به سیا، پس از گذشت سه سال سرانجام ژانویه امسال به طور محدود روی پرده رفت و از ۱۲ فوریه (جمعه ۲۴ بهمن) روی سرویس‌های ویدئوی درخواستی عرضه شد. اما انتقادات و واکنش‌های منفی به این فیلم تمامی ندارد؛ در موزیک مدی زیگلر هنرپیشه آمریکایی که هیچ اختلال رشدی یا عصبی ندارد، نقش یک نوجوان مبتلا به اوتیسم را بازی می‌کند و این نقش‌آفرینی بیگانه و غیرملموس باعث شده منتقدان آن را به یک کاریکاتور غیرواقعی از رفتار اوتیستیک تشبیه کنند. به علاوه در برخی سکانس‌ها شخصیت اصلی داستان که مبتلا به اوتیسم است با کنترل فیزیکی روبه‌رو می‌شود که به هیچ وجه مورد تایید متخصصان نیست و همین امر به خشم منتقدان دامن زده است. سیا پیش‌تر قبل از ترک توییتر و پاک کردن حساب کاربری خود، درباره این صحنه‌ها عذرخواهی کرده بود. البته صحنه‌های مربوطه در نسخه نهایی فیلم حذف شدند اما در فرمتی از فیلم که در سایت آمازون قرار داده شده است، هنوز می‌توان این صحنه‌ها را به طور کامل دید.
متیو روشا روزنامه‌نگار و منتقد سینما موزیک را نقلی گمراه کننده، تحقیرآمیز و چندش‌آور از رفتار تبعیض‌آمیز علیه معلولان دانسته و می‌گوید: این فیلم به مبتلایان به اوتیسم اهمیت می‌دهد اما به صدایمان گوش نمی‌کند. نتیجه یکی از ناخوشایندترین فیلم‌هایی شده که به عمرم دیدم. فیلمی که باعث شد بیشتر مدت زمان پخش دهانم از شوک باز بماند.
جوزف استنیچر روزنامه‌نگار مستقل نیز در نقد این فیلم می‌نویسد: حتی تحقیقاتی که انجام دادم و مقاله‌ای که پیش از اکران موزیک درباره فاکتورهای مشکل‌ساز آن نوشتم مرا برای حجم آسیبی که این فیلم به اوتیسمی‌ها وارد می‌کند، آماده نکرده بود. در دو سکانس از فیلم که کاراکتر موزیک عنان از کف داده و رفتارهای تکانشی از خود بروز می‌دهد، ابو (لزلی اودوم جونیور) و زو (کیت هادسون) او را روی زمین انداخته و در حالی که برای آزاد کردن خود تقلا می‌کند، سعی در کنترل فیزیکی اش دارند این درحالی است که کنترل فیزیکی در مورد مبتلایان به اوتیسم تنها باید توسط افراد تعلیم دیده و به عنوان آخرین گزینه موجود استفاده شود. این که کارگردان تنها چند روز پیش از اکران فیلم در آمریکا متوجه این موضوع شد نشان می‌دهد وی در مراحل تولید و ضبط این فیلم به حرف مخاطبان اوتیستیک و یا کارشناسان توجهی نکرده است. این صحنه‌ها برای من خاطرات تلخی از اوتیسم در دوران کودکی ام را زنده کرد و اشکم را درآورد.
اشلی وول بازیگر مبتلا به اوتیسم نیز در واکنش به نامزدی فیلم موزیک برای بهترین فیلم و بهترین بازیگر زن در جوایز گلدن گلوب امسال در گفت‌وگو با روزنامه نیویورک‌تایمز گفت: فیلم موزیک به افراد آسیب می‌زند و (نامزدی در گلدن گلوب) به این فیلم مشروعیتی می بخشد که استحقاقش را ندارد.
مورنیک گیوا اونایو از محققان دانشگاه رایس آمریکا نیز به عنوان یک زن سیاهپوست مبتلا به اوتیسم می‌گوید ترجیح می‌دهد فیلمی درباره او و همنوعانش ساخته نشود تا این که چیزی روی پرده رود که انگ و بدنامی موجود درباره این بیماری را تشدید می‌کند.
صفحه The Autisticats که به مبتلایان به اوتیسم اختصاص دارد نیز در حساب توییتری خود نوشت: فیلم موزیک یک کاریکاتور ناخوشایند و غیرواقعی از زبان بدن مبتلایان به اوتیسم بوده و یادآور اداهای اغراق‌آمیزی است که افراد به هنگام قلدری کردن و اذیت اوتیسمی ها و سایر معلولان مبتلا به اختلالات رشدی و برای تمسخر شیوه حرکتی ما از خود درمی‌آورند.
سیا پیش از اکران موزیک نیز به وارونه جلوه دادن جامعه اوتیسمی‌ها در فیلمش متهم شده بود، اما در شبکه‌های اجتماعی از اثر سینمایی اش دفاع کرد. وی می‌گوید ابتدا یک بازیگر اوتیسمی را برای نقش اول فیلمش انتخاب کرده بود اما از آنجا که بازی در این نقش برای این بازیگر ناخوشایند و استرس زا بود، او را با زیگلر جایگزین کرد.
بدون دیدگاه