به گزارش ردکارپت فیلم: رئیس انجمن عالی هنرها و فنون سینمایی ایران معتقد است که پیچیده شدن شرایط اکران، متفاوت بودن شکل عرضه نمایش فیلم‌ها و انجام نشدن داوری فیلم‌ها در دو سال گذشته از جمله مسائلی است که برگزاری جشن خانه سینما را در سال ۱۴۰۰ با اما و اگرهایی روبرو می‌کند.
رامین حیدر ی فاروقی در گفت‌وگویی درباره چگونگی برگزاری جشن خانه سینما که سال قبل هم بخاطر ادامه‌دار بودن پاندمی برپا نشد، توضیح داد: «جشن‌خانه سینما در روز ملی سینما برای سینماگران ایران بیش از یک رویداد برای ارزیابی کیفی، هنری و فنی سینمای ایران است؛ این جشن و آن روز، یادآور یک داستان پرماجراست از شخصیت‌ها و همراهی‌ها و همدلی‌های آدم‌هایی که برای داشتن و ماندن و رشد سینمای هوشیار در ایران کوشش مستمر کرده‌اند. برگزاری جشن، برای آکادمی خانه سینما، که انجمنی است فرهنگی – آموزشی است و هدف آن ارزیابی اثربخشی رفتار سینمای ایران از ایده تا اجراست، اصول و قواعدی دارد که باید علمی، منطقی و پیشنهاد دهنده و عملی باشند؛ انجمن عالی هنرها و فنون سینمایی ایران محل فکر کردن و مراجعه خلاق به مستنداتی است که می‌توانند بگویند چه کرده‌ایم و چه می‌کنیم و طراحی ما برای بعد چیست؟
جشن خانه سینما، آیین و مناسک احترام گذاشتن به زندگی در قاب تصویر در حرکت است که حالا چیزی وسیع‌تر است از حافظه ما از سینما و بنا و محل و تالاری که در آن فیلم نمایش می‌دهند؛ امروز و پس از کرونا تصوری که مربوط بود به پیش‌بینی سال‌های آینده و یک‌دهه پیش‌رو، در یکی- دو سال رخ داده است و هنر – صنعت فیلم ایران از انواع روش‌های اکران بهره گرفته است. اما این فرایند، تند و سریع و نامتوازن انجام شده و مفهوم اکران در این ایام بسیار پیچیده است. فیلم‌هایی به وقت خود اکران نشدند، به شکل دوپاره اکران شدند، تعدادی اصلاً اکران نشدند، شکل نمایش و عرضه آثار متفاوت بوده است، سال گذشته داوری رخ نداد و مسئله تعداد آثاری که باید در کنار هم داوری شوند و مربوط به دو دوره هستند خیلی مهم است. چه باید کرد؟ اگر این‌ها داوری نشوند در آینده باید با حجم زیاد آثار چه کرد؟»
او افزود: «در آخرین دوره ما سازوکاری طراحی و اجرا کرده بودیم که اعضای آکادمی در طول سال و در سالن‌های سینما و همراه تماشاگران، آثار را ببینند اما با همه‌گیری بیماری و تعطیلی و وقفه‌های غیر قابل پیش‌بینی، حالا سؤال این است که اگر داوری صورت نگیرد، آیا سزاوار است و می‌شود قید تشویق کار کسی را زد که در این ایام در فیلمی مشارکت داشته و درخشیده و شاید به این زودی‌ها و به آسانی تکرار نشود؟ آیا می‌شود در این اکران نامتوازن از اعضاء تقاضای داوری دقیق و صحیح و کارشناسانه داشت؟ آیا می‌شود در پلتفرم‌ها شرایطی برای تماشای آثار و داوری آن‌ها به شکل مجازی فراهم آورد؟ آیا جشن را می‌شود به شکل نیمه حضوری برگزار کرد؟ می‌بینید که پرسش‌ها بسیارند و در شرایط اجتماعی و سیاسی خاصی هم هستیم. آکادمی خانه سینما و اعضای هیئت مدیره در حال بررسی داده‌ها و آمار و آمادگی برای نظرسنجی از صاحبان آثار و داوران آکادمی هستند تا گزارش و برنامه پیش‌رو را بر اساس تحلیل موقعیت و امکانات و اولویت‌ها تنظیم و در اولین فرصت آن را اعلام نمایند.»
حیدری فاروقی تاکید کرد: «سینمای ایران، طی سال‌ها، پیشخوانِ نمایشِ نقاط عطف و بنیان‌ها و فراز و فرود کیفیت رفتارهایی بوده که نیاز به تفسیر و ارزیابی و نقد و تصحیح و تشویق داشته‌اند و انواع فیلم‌های ایرانی بیش از آنچه در حوزه اقتصادی، صنعتی و قوانینِ مشوِّق دراختیارشان بوده عمل کرده‌اند، توجه جلب کرده‌اند، جریان‌ساز شده‌اند و گاهی تحت تأثیرِ جریان‌هایی بیرون از خود دچار سختی شده‌اند؛ اما جامعه فعالی در هنر-صنعت فیلم ایران، نسل به نسل در حرکت است که نقش فیلم و فیلمسازی در فرهنگ معاصر ایران را به شاخصی هویتی از امکان بروز کیفیت بدل کرده است و جشن حضور و وجود وجدانگیزش باید نمونه باشد؛ نمونه‌ای از تناسب شکل و محتوا.
امیدواریم شرایط طوری باشد که گردهم آمدن برای گرامیداشت فرهنگ، تعقل، تفکر و توانِ سینمای ایران در انگیزش عواطفِ معنوی و زیبایی‌شناختی، در خور شأن کارنامه قابل احترامش باشد.»
بدون دیدگاه