به گزارش ردکارپت فیلم: بابک خرمدین (۱ مهر ۱۳۵۳ – ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۰) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی بود. آثار وی غالباً فیلم‌های کوتاه و بعضاً نیمه‌بلند یا بلند بودند. خرمدین سالها در خارج از کشور بود و سپس به ایران بازگشت. وی سرانجام در ۴۶ سالگی توسط والدینش به قتل رسید.
آثار
از آثار بابک خرمدین می‌توان از بور بیجاده رنگ (۱۳۸۶)، سه شنبه: مامان (۱۳۸۸)، فیلم نیمه‌بلند داستانی روزن (کورسو) (۱۳۸۹) و فیلم کوتاه بودن (۱۳۹۶)، فیلم بلند داستانی سوگنامه‌ای برای یاشار (۱۳۹۲) ساخته‌شده در لندن ، ساخت سه فیلم کوتاه داستانی به نام‌های برش (۱۳۸۳) نام برد.
| زادهٔ | ۱ مهر ۱۳۵۳ تهران، ایران |
|---|---|
| درگذشت | ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ (۴۶ سال) تهران، ایران |
| علت درگذشت | قتل توسط والدین |
| مدفن | قطعه هنرمندان بهشت زهرا |
| محل تحصیل | دانشگاه هنر تهران |
| پیشه |
|
| والدین | علی‌اکبر خرمدین و ایران موسوی ثانی |
جوایز
خرمدین جایزهٔ بهترین فیلم کوتاه داستانی برای بور بیجاده رنگ در جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم‌های انسان‌دوستانه (آسا) در سال ۱۳۸۸ دریافت کرده بود و آثارش کاندید (فیلمنامه، تصویر برداری، تدوین و صدا)، برندهٔ دیپلم افتخار بهترین کارگردانی برای فیلم بور بیجاده رنگ در پنجمین جشنوارهٔ بین‌المللی پروین اعتصامی در سال ۱۳۸۸، برندهٔ جایزهٔ بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه و بهترین صدا برای فیلم بور بیجاده رنگ در ششمین جشنوارهٔ دانشجویی فیلم نهال (دانشگاه هنر) در سال ۱۳۸۸ و کاندید بهترین (تصویر برداری و تدوین) شده بودند.
قتل
بابک خرمدین در ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ به دست والدینش در شهرک اکباتان تهران به قتل رسید در ۲۶ اردیبهشت و پس از آن‌که بخش‌هایی از جسد مثله شدهٔ او توسط یک کارگر شهرداری در شهرک اکباتان پیدا شد، پلیس پدر و مادر خرمدین را بازداشت کرد و آن‌ها به قتل فرزندشان اعتراف کردند. در ۲۷ اردیبهشت اکبر خرمدین (پدر مقتول) اعتراف کرد به‌همراه همسرش مواد بیهوش کننده به فرزندشان خورانده‌اند و پس از بیهوشی او، با بند کتانی پاهایش را بسته و یک بست پلاستیکی به گردنش انداخته و با چاقو چند ضربه به او زده‌اند.
سپس جسد را به حمام خانه برده و پس از مثله کردنش تکه‌ها را در ۳ ساک دستی انداخته و حدود نیمه‌شب آن‌ها را در سطل زباله‌هایی در فاز ۳ اکباتان، آریاشهر و میدان صنعت رها کرده‌اند. اکبر خرمدین انگیزهٔ قتل پسرش را اذیت کردن‌ها و رفتار نامناسب مقتول با پدر و مادرش عنوان کرد. قاتل طی بازجویی‌ها، مدعی شده بود که مقتول اقدام به آزار و اذیت و حتی ضرب و شتم آن‌ها می‌کرد و همچنین «رابطه خارج از عرف با زنان» داشت، درحالی که همسایه‌ها این ادعاها دربارهٔ اتهامات اخلاقی به مقتول را رد کردند.
پدر و مادر خرمدین اعتراف کردند که دامادشان فرامرز و دخترشان آرزو را نیز به ترتیب در سال‌های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۷ با همان روش به قتل رسانده‌اند، تکه‌تکه کرده‌اند و اجسادشان را در سطل زباله انداخته‌اند. آن‌ها دلیل قتل دامادشان را «مشکلات اخلاقی» و دلیل قتل دخترشان را «مصرف مشروبات الکلی و مواد مخدر و ارتباط با افراد غریبه» عنوان کردند. قاتل در ادامه اعترافات خود دربارهٔ قتل دامادشان مدعی شد که او را با همکاری دخترش به قتل رسانده‌است. او گفت:
دخترم ۸۰ قرص خواب‌آور از قبل تهیه کرده بود که همه را داخل غذای شوهرش ریخت و وقتی فرامرز (مقتول و همسر آرزو) غذایش را خورد، بیهوش شد. بعد من او را کشتم و ۳ نفری جسد را به حمامِ خانه بردیم و در آنجا جسد را مثله کردیم و بقایای آن را همان شب در اطراف شهرک اکباتان انداختیم.
به گفتهٔ مقامات، یک روانپزشک سلامت روانی این دو نفر را تأیید کرده‌است. در واکنش به این سخنان، رئیس دفتر آسیب‌دیدگان اجتماعی بهزیستی گفت: «سالم بودن در پرونده‌های این‌چنینی به معنی این نیست که افراد از نظر روانی سالم هستند، بلکه به زبان جرم و جنایت منظور این است که جنون ندارند و مسئول رفتار خود می‌باشند، اما حتماً دچار اختلالات خاصی هستند.»
در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۴۰۰ خبرگزاری همشهری گزارش کرد که پزشک قانونی اختلال روانی پدر و مادر بابک خرمدین را تأیید کرده‌است. در این گزارش ذکر شده که پدر بابک خرمدین دارای اختلال روانی و مادر او دچار کند ذهنی است. البته مسئولین پزشک قانونی ذکر کرده‌اند بیماری پدر و مادر بابک به گونه‌ای نیست که مسئول اعمال خود نباشند.
خاکسپاری
بخشی از پیکر کشف شدهٔ بابک خرمدین، ۶ خرداد ۱۴۰۰ در قطعهٔ هنرمندان بهشت زهرای تهران، در طبقه بالای آرامگاه هوشنگ گودرزی به خاک سپرده شد.
بدون دیدگاه