به گزارش ردکارپت فیلم: روزنامه اعتماد نوشت: سال ۲۰۰۶ در چنین روزی پرونده شکایت چاک وپنر از سیلوستر استالونه با توافق دو طرف بسته شد و اختلافی که میان‌شان وجود داشت پیش از طرح رسمی در دادگاه به پایان رسید.
وپنر شکایتش را سال ۲۰۰۳ ثبت کرد و حرفش این بود که داستان فیلم راکی (۱۹۷۶) روایتی از زندگی‌ام بوده و از این‌رو هرگونه بهره‌برداری از آن به اجازه من نیاز داشته، اما گروه سازنده فیلم – و از همه بیشتر خود استالونه – چنین نکرده‌اند.
مدعی بود از نام و داستان زندگی‌اش استفاده شده اما سودی از موفقیت فیلم به او نرسیده است و بر همین اساس هم درخواست ۱۵ میلیون دلار غرامت کرده بود. استالونه پیش از آن چند بار به این واقعیت، به اینکه ایده اولیه داستان راکی را از مبارزه وپنر و محمد علی (کلی) گرفته اعتراف کرده بود، اما می‌گفت ادعای وپنر درباره محروم ماندن از منافع فیلم درست نیست و «راکی» شهرت او را هم چند برابر کرده و نامش را به عنوان «راکی واقعی» سر زبان‌ها انداخته است.
ناگفته نماند وپنر مارس ۱۹۷۵ در رقابتی که برنده‌اش از قبل معلوم به نظر می‌رسید، جلوی محمد علی ایستاد و ۱۵ راند مقاومت کرد. حتی در راند نهم، یک بار علی را نقش کف رینگ کرد. او آن شب شکست خورد، اما همه پیش‌بینی‌های اولیه درباره «شکست قطعی مردی گمنام در رویارویی با بزرگ‌ترین قهرمان زمانه» را باطل کرد و تماشاچیان را به تحسین واداشت. عنوان بلیتی هم که برای این رقابت می‌فروختند جالب بود: مرد سفیدپوست را راحت بگذار! (Give the White Guy a Break) .
اما وپنر به جز محروم ماندن از سهمش از منافع مالی فیلم، از بدقولی استالونه هم دلخور بود. گویا استالونه به وپنر قول داده بود در قسمت دوم فیلم راکی، نقشی برای بازی به او می‌دهد، اما بعد از چند دور تمرین و فیلمنامه‌خوانی از این پیشنهاد عقب نشست و فکر استفاده از وپنر در فیلم دوم راکی را کنار گذاشت. می‌گویند استالونه واقعا در عمل به وعده‌اش مصمم بود اما وپنر استعداد بازیگری نداشت و از پس کار نقش‌آفرینی جلوی دوربین برنمی‌آمد. خلاصه اینکه از یک طرف همکاری این دو باهم ممکن نشد و از طرف دیگر قسمت‌های بعدی فیلم راکی، یکی پس از دیگری – و همه بدون استثنا با موفقیت- ساخته و اکران شدند.
البته داستان فیلم راکی از قسمت دوم به بعد هیچ ربطی به زندگی وپنر نداشت و ماجرای مرد گمنامی که شبی همه را شگفت‌زده کرده بود در همان اولین فیلم به پایان رسید. از این‌رو استالونه، ابتدا مطالبه غرامت وپنر را نپذیرفت و حتی ماجرای شکایت را – با این فرض که اهمیتی ندارد – جدی نگرفت. اما چندی بعد، پس از مشورت با وکیلش کمی انعطاف نشان داد و با گفت‌وگوی غیرمستقیم دو طرف دعوا (یعنی صحبت وکلای آن دو درباره شکایت) موافقت کرد. جزییات بحث‌های بین دوطرف هیچ‌وقت خبری نشد و هیچ‌کدام از آن دو هم – چه آن زمان و چه بعدها – درباره‌اش حرفی نزدند. فقط خبر توافق‌شان – و اشاره تلویحی به اینکه مبلغی به وپنر پرداخت شده است – در رسانه‌ها منتشر و به این ترتیب پرونده بدون دخالت قاضی مختومه شد. استالونه آن زمان درگیر مراحل نهایی تولید فیلم «راکی بالبوآ» (ششمین فیلم از مجموعه فیلم‌های راکی) بود و فرصت و تمایلی برای پرداختن به مسائلی حاشیه‌ای نداشت.
بدون دیدگاه