| جان فورد | |
|---|---|
| نام اصلی | جان مارتین فینی |
| زمینه فعالیت | سینما |
| تولد | ۱ فوریهٔ ۱۸۹۴ کیپ الیزابت، مین |
| والدین | جان آگوستین فینی (پدر) باربارا (ابی) کوران (مادر) |
| مرگ | ۳۱ اوت ۱۹۷۳ (۷۹ سال) پالم دزرت، کالیفرنیا |
| محل زندگی | بوستون |
| مدفن | پالم دزرت ، کالیفرنیا ، آمریکا |
| ملیت | آمریکایی |
| پیشه | کارگردان فیلم |
| همسر(ها) | ماری مک براید اسمیث |
| فرزندان | ۲ |
| تأثیرپذیرفته(ها) | اورسن ولز، اینگمار برگمان، آکیرا کوروساوا، مارتین اسکورسیزی، استیون اسپیلبرگ، سام پکینپا، پیتر بوگدانویچ، سرجیو لئونه و ژان لوک گدار |
زندگی‌نامه
جان فورد در سال ۱۸۹۴ با نام اصلی جان مارتین فینی (به انگلیسی: John Martin Feeney) در کیپ الیزابت، مین به دنیا آمد. پدر او «جان آگوستین فینی» و مادرش «باربارا (ابی) کوران»[۲] که هردو در سال ۱۸۵۶ و در ایرلند به دنیا آمده بودند، در سال ۱۸۷۲ از ایرلند به ایالات متحده مهاجرت نمودند. جان آگوستین و باربارا به ترتیب و به فاصله فقط چند روز وارد شهرهای بوستون و پورتلند گردیدند. آن دو در سال ۱۸۷۵ با یکدیگر ازدواج نمودند و سه سال بعد به تابعیت کشور آمریکا درآمدند و به تدریج صاحب ۱۱ فرزند گردیدند.
جان مارتین فینی در پورتلند و تا سطح دیپلم در دبیرستان پورتلند درس خواند. بعدها تالار مرکزی همین دبیرستان بخاطر بزرگداشت وی به تالار جان فورد تغییر نام یافت.
خانواده جان به دلیل ریشه‌های ایرلندی که داشتند، از او با نام شون یاد می‌کردند. خود وی نیز بارها در فیلم‌هایش مستقیم و غیر مستقیم به اصل و نسب ایرلندی اش اشاره نموده‌است.
جان فورد در سال ۱۹۱۴ و با نام سینمایی جک فورد شروع به بازیگری در فیلم‌ها نمود. او علاوه بر فیلم‌هایی که برای بازیگری در آن‌ها مزد دریافت می‌نمود، در بعضی فیلم‌ها به صورت افتخاری نیز بازی می‌کرد. فیلم صامت تولد یک ملت (که در سال ۱۹۱۵ توسط د.و. گریفیث ساخته شد) نمونه‌ای از فیلم‌هایی است که شرکت او در آن‌ها افتخاری بوده‌است. جان فورد در این فیلم در نقش یک عضو کوکلوس‌کلان ظاهر گردید که در یک صحنه بسیار کوتاه گوشه کلاه خود را برای بهتر دیدن کنار می‌زند!
جان فورد در ماه ژوئیه سال ۱۹۲۰ با «ماری مک براید اسمیث» ازدواج نمود و از او صاحب دو فرزند گردید. وی هرگز از همسرش جدا نشد ولی به مدت پنج سال با کاترین هیپورن هنرپیشه معروف سینمای هالیوود رابطه عاشقانه داشت. آشنایی این دو از زمان بازی کاترین هیپورن در فیلم ماری اسکاتلند (۱۹۳۶) که فورد کارگردانی آن را به عهده داشت شروع گردیده بود.
تأثیرات
سبک فیلم‌سازی این کارگردان بزرگ آنچنان تأثیر عمیقی بر سینمای جهان داشته‌است که بزرگانی چون اینگمار برگمان و اورسن ولز او را یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های تمام اعصار دانسته‌اند. زمانی از اورسن ولز پرسیده بودند که وی در کجا هنر فیلم‌سازی را فرا گرفته‌است و او این پاسخ مشهور را داد:
«فیلم‌سازی را از استادان پیش‌کسوت این هنر آموخته‌ام؛ و منظورم از استادان پیش‌کسوت سینما اشخاصی هستند چون جان فورد، جان فورد و جان فورد».
کارگردانان دیگری چون آکیرا کوروساوا، مارتین اسکورسیزی، استیون اسپیلبرگ، سام پکینپا، پیتر بوگدانویچ، سرجیو لئونه و ژان لوک گدار نیز تحت تأثیر فیلم‌سازی جان فورد بوده‌اند.
نکات
«نام من جان فورد است، من وسترن می‌سازم» این یکی از نقل قول‌های معروف جان فورد است. او به راستی در ساختن وسترن استاد بود. کارگردانی را در سال ۱۹۲۱ آغاز کرد و تا پایان زندگی بیش از پنجاه فیلم ساخت که بیشتر آن‌ها وسترن بودند.
«از این پایان‌های خوش با بوسه‌ای در آخر کار متنفرم! من هرگز چنین چیزی نساختم.» (جان فورد)
هنرپیشه مورد علاقه او – جان وین در طول ۳۵ سال بیش از ۲۰ فیلم برای او بازی کرد که از میان آن‌ها می‌توان به فیلم‌های مشهوری چون دلیجان، جویندگان، مردی که لیبرتی والانس را کشت، مرد آرام، آنان قابل چشم‌پوشی بودند، دژ آپاچی و دختری با روبان زرد اشاره نمود.
جان فورد ناحیه‌ای به نام مانیومنت ولی در ایالت یوتا را بسیار دوست می‌داشت و بارها آنجا را به‌عنوان محل فیلمبرداری فیلم‌های خویش انتخاب نمود. او با کمک فیلمبرداران هنرمندی که با وی همکاری می‌کردند، غرب آمریکا و تاریخ آن را در چند صحنه از با شکوه‌ترین صحنه‌هایی که تاکنون در سینما ساخته شده‌است در فیلم‌هایی چون جویندگان، دختری با روبان زرد، ریو گرانده و کلمنتاین عزیزم به تصویر درآورده است.
جان فورد در اصل ایرلندی بود اما ملیت آمریکایی داشت. در سال‌های ۱۹۳۵، ۱۹۴۰، ۱۹۴۱ و ۱۹۵۲ موفق به کسب جایزه اسکار بهترین کارگردانی گردید و از این لحاظ در میان کارگردانان آمریکایی دارای رکورد است. از میان چهار فیلمی که او اسکار بهترین کارگردانی را برای ساختن آن‌ها به‌خود اختصاص داد، فقط یک فیلم[۳] موفق به کسب اسکار بهترین فیلم نیز گردید.
فیلم‌های برنده اسکار جان فورد عبارتند از:
چه سرسبز بود دره من، خوشه‌های خشم، مرد آرام (The Quiet Man) و خبرچین (The Informer)
بخشی از فیلم‌شناسی
بخشی از فیلم‌شناسی
| سال | عنوان |
|---|---|
| ۱۹۱۷ | تورنادو (گمشده) (اولین فیلم فورد) |
| ۱۹۱۷ | تیراندازی مستقیم (اولین فیلم بلند فورد) |
| ۱۹۱۸ | زن وحشی (گمشده) |
| ۱۹۲۱ | جکی (گمشده) |
| ۱۹۲۲ | نعل‌بند دهکده |
| ۱۹۲۳ | شمال خلیج هادسون |
| ۱۹۲۴ | اسب آهنین |
| ۱۹۲۵ | لایتنینگ |
| ۱۹۲۵ | متشکرم (گمشده) |
| ۱۹۲۶ | ۳ مرد بد |
| ۱۹۲۹ | ساعت مشکی (اولین فیلم بلند ناطق فورد) |
| ۱۹۲۹ | سلام نظامی |
| ۱۹۲۹ | پسر قوی (گمشده) |
| ۱۹۳۰ | مردان بدون زنان |
| ۱۹۳۰ | بالای رودخانه |
| ۱۹۳۱ | ارواسمیت |
| ۱۹۳۲ | پست هوایی |
| ۱۹۳۳ | دکتر بول |
| ۱۹۳۳ | زیارت |
| ۱۹۳۴ | کشیش قاضی |
| ۱۹۳۵ | خبرچین |
| ۱۹۳۵ | تمام شهر حرفش را می‌زنند |
| ۱۹۳۶ | ماری اسکاتلند |
| ۱۹۳۷ | خیش و ستارگان |
| ۱۹۳۷ | توفند |
| ۱۹۳۸ | چهار مرد و یک نیت خیر |
| ۱۹۳۹ | طبل‌ها با چرخش پا (اولین فیلم رنگی فورد) |
| ۱۹۳۹ | آقای لینکلن جوان |
| ۱۹۳۹ | دلیجان |
| ۱۹۴۰ | خوشه‌های خشم |
| ۱۹۴۰ | سفر دریایی طولانی به خانه |
| ۱۹۴۱ | چه سرسبز بود دره من |
| ۱۹۴۱ | جاده تنباکو |
| ۱۹۴۲ | نبرد میدوی |
| ۱۹۴۳ | ۷ دسامبر |
| ۱۹۴۵ | آنان قابل چشم‌پوشی بودند |
| ۱۹۴۶ | کلمنتاین عزیزم |
| ۱۹۴۷ | فراری |
| ۱۹۴۸ | سه پدرخوانده |
| ۱۹۴۸ | دژ آپاچی |
| ۱۹۴۹ | او یک روبان زرد بست |
| ۱۹۵۰ | ریو گرانده |
| ۱۹۵۲ | مرد آرام |
| ۱۹۵۲ | افتخار دیگر ارزشی ندارد |
| ۱۹۵۳ | موگامبو |
| ۱۹۵۳ | خورشید به روشنی می‌درخشد |
| ۱۹۵۵ | خط دراز طوسی |
| ۱۹۵۵ | آقای رابرتس |
| ۱۹۵۶ | جویندگان |
| ۱۹۵۷ | نشان عقاب |
| ۱۹۵۸ | تلاش واپسین |
| ۱۹۶۰ | گروهبان راتلج |
| ۱۹۶۱ | دو نفر با هم تاختند |
| ۱۹۶۲ | مردی که لیبرتی والانس را کشت |
| ۱۹۶۳ | چگونه غرب تسخیر شد |
| ۱۹۶۳ | داناوانز ریف |
| ۱۹۶۴ | پائیز قبیله شاین |
| ۱۹۶۶ | ۷ زن (آخرین فیلم فورد) |
بدون دیدگاه