به گزارش ردکارپت فیلم: بانو مارگارت ناتالی اسمیت ، DBE (به انگلیسی: Dame Margaret Natalie Smith, DBE؛ زادهٔ ۲۸ دسامبر ۱۹۳۴) بازیگر و صداپیشه انگلیسی است. او در طول هفت دهه فعالیت خود تعداد زیادی جایزه از جمله دو جایزهٔ اسکار، چهار جایزهٔ امی و یک جایزهٔ تونی دریافت کردهاست. این جایزهها، مگی اسمیت را به اندک بازیگرانی بدل میسازد که تاج سهگانه بازیگری را دریافت کردهاند. او همچنین دارای بیشترین تعداد جایزهٔ بفتا برای بهترین بازیگر نقش اول زن است. در سال ۱۹۹۰ نشان امپراتوری بریتانیا، و در سال ۲۰۱۴ نشان افتخاری سلطنتی از سوی ملکه انگلستان به او اعطا شد.
زادهٔ | مارگارت ناتالی اسمیت ۲۸ دسامبر ۱۹۳۴ (۸۶ سال) ایلفورد، اسکس، انگلستان |
---|---|
ملیت | بریتانیایی |
پیشه | بازیگر |
سالهای فعالیت | ۱۹۵۲ – اکنون |
آثار | فهرست کامل |
همسر(ها) | رابرت استیونز (۱۹۷۵–۱۹۶۵) بورلی کراس (۱۹۹۸–۱۹۷۵) |
فرزندان | کریس لارکین، توبی استیونز |
زندگی شخصی
مارگارت ناتالی اسمیت در ۲۸ دسامبر ۱۹۳۴ در شهر ایلفورد، اسکس زاده شد. پدر او ناتانیل اسمیت (۱۹۹۱–۱۹۰۲)، آسیبشناس اهل نیوکاسل بود که در دانشگاه آکسفورد کار میکرد و مادرش مارگارت هاتن (۱۹۹۷–۱۸۸۶)، یک منشی اهل گلاسگو بود. او در چهار سالگی، به همراه خانوادهاش به شهر آکسفورد نقل مکان کرد. اسمیت تا ۱۶ سالگی در دبیرستان آکسفورد تحصیل کرد و پس از آن به خانه تئاتر آکسفورد رفت.
مارگارت در ۲۹ ژوئن ۱۹۶۷، با رابرت استیونز (بازیگر) ازدواج کرد و از ازدواج اول خود صاحب دو پسر به نامهای کریس و توبی شد که هردوی آنها در حال حاضر مشغول به بازیگری هستند. مگی و رابرت در ۶ آپریل ۱۹۷۵ از هم جدا شدند و مدتی بعد، مارگارت با برولی کراس (نمایشنامهنویس) ازدواج کرد و تا زمان مرگش در ۱۹۹۸ با او زندگی کرد. اسمیت هیچگاه از ازدواج دومش بچهدار نشد. او هماکنون ۵ نوه دارد.
در ژانویه ۱۹۸۸، مشخص شد که اسمیت به بیماری گریوز مبتلا شده است و به همین خاطر تحت جراحی نوری و رادیوتراپی قرار گرفت. همچنین در سال ۲۰۰۷ به سرطان سینه مبتلا شد که این اتفاق همزمان با فیلمبرداری هری پاتر و شاهزاده دورگه بود. اما اسمیت برای ناامید نکردن طرفداران همچنان نقش خود را در فیلم ایفا کرد. بیماری سرطان او در سال ۲۰۰۹ بهبود یافت.
در سپتامبر ۲۰۱۱، اسمیت حمایت خود برای جمعآوری مبلغ ۴/۶ میلیون دلار جهت بازسازی تئاتر کورت در کرایست چرچ که بر اثر زلزله خسارت دیده بود را اعلام کرد. همچنین در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۲، نقاشیای که خود کشیده بود را در حراج Celebrity Paw به فروش گذاشت تا صرف کمک به حفاظت از گربههای ولگرد شود.
فعالیت حرفهای
مگی اسمیت از سال ۱۹۵۲ و در سن ۱۷ سالگی، شروع به بازیگری در خانه تئاتر آکسفورد کرد. در سال ۱۹۵۶ برای اولین بار در یک فیلم سینمایی با نقش کوتاهی ایفای نقش کرد و در سال ۱۹۵۸ اولین فیلم سینمایی خود را در جایگاه نقش اول با نام جایی برای رفتن نیست، بازی کرد. او تا کنون در بیش از ۶۰ فیلم، ۷۰ نمایش و چندین مجموعه تلویزیونی به ایفای نقش پرداختهاست. او همچنین به عنوان صداپیشه در چند فیلم، انیمیشن و بازی ویدئویی ظاهر شدهاست.
بر اساس رتبهبندی وبسایت آیامدیبی، مگی اسمیت جز ۱۰ بازیگر برتر سینمای بریتانیا و یکی از ۱۰۰ بازیگر برتر تاریخ سینمای جهان بهشمار میرود.
اسمیت در سال ۱۹۷۰ و برای ایفای نقش خانم برودی در فیلم بهار زندگی دوشیزه جین برودی، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد. و در سال ۱۹۷۹ برای ایفای نقش دایانا بری در فیلم سوئیت کالیفرنیا، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد. اسمیت از سال ۲۰۰۱، با ایفای نقش پروفسور مینروا مکگونگال در مجموعه فیلمهای هری پاتر، محبوبیت زیادی بین طرفداران هری پاتر پیدا کرد.
اسمیت جز بازیگران اصلی سریال تلویزیونی دانتون ابی در نقش وایولت کراولی است و برای این نقش سه بار برنده جایزه امی و یک جایزه گلدن گلوب شد. اگر چه این سریال در فصل ششم به پایان رسید اما فیلم سینمایی دانتون ابی در ادامه این سریال ساخته شد و مگی اسمیت در آن به ایفای نقش پرداخت. دومین فیلم سینمایی دانتون ابی هماکنون در حال ساخت است.
مگی اسمیت تاکنون در بیش از ۷۰ نمایش به ایفای نقش پرداختهاست. او میگوید: “همیشه صحنه تئاتر را بیشتر از جلوی دوربین دوست دارم؛ زیرا مخاطب با نگاه خود مرا میبیند نه از نگاه دوربین. و من هم مخاطب را میبینم و این حس خوبی دارد. البته نباید فراموش کرد که بازیهای بد در تئاتر فراموش میشوند ولی بازیهای بد جلوی دوربین برای همیشه میمانند.” مگی اسمیت تا کنون ۶ بار جایزه بهترین بازیگر زن تئاتر رل از ایونینگ استاندارد دریافت کرده است. او همچنین یک جایزه تونی دارد.
فیلم شناسی
- آدمهای خیلی مهم (۱۹۶۳)
- خیانتکار (۱۹۶۴)
- کسیدی جوان (۱۹۶۵)
- اتلو (۱۹۶۵)
- ظرف عسل (۱۹۶۷)
- بهار زندگی دوشیزه جین برودی (۱۹۶۹)
- اوه! چه جنگ دلپذیری (۱۹۶۹)
- سفرهای من و عمهام (۱۹۷۲)
- قتل با مرگ (۱۹۷۶)
- مرگ بر روی نیل (۱۹۷۸)
- سوئیت کالیفرنیا (۱۹۷۸)
- کوارتت (۱۹۸۱)
- برخورد تایتانها (۱۹۸۱)
- شیطان زیر آفتاب (۱۹۸۲)
- مبلغ مذهبی (۱۹۸۲)
- اتاقی با یک چشمانداز (۱۹۸۵)
- شور تنهایی جودیت هرن (۱۹۸۷)
- هوک (۱۹۹۱)
- راهبه بدلی (۱۹۹۲)
- باغ مخفی (۱۹۹۳)
- راهبه بدلی ۲: بازگشت به عادت (۱۹۹۳)
- باغ مخفی (۱۹۹۳)
- ریچارد سوم (۱۹۹۵)
- اولین باشگاه همسران (۱۹۹۶)
- میدان واشنگتن (۱۹۹۷)
- چای با موسولینی (۱۹۹۹)
- آخرین سپتامبر (۱۹۹۹)
- هری پاتر و سنگ جادو (۲۰۰۱)
- گاسفورد پارک (۲۰۰۱)
- هری پاتر و تالار اسرار (۲۰۰۲)
- اسرار غیبی انجمن خواهرانه یایا (۲۰۰۲)
- زنان بنفش پوش (۲۰۰۴)
- هری پاتر و زندانی آزکابان (۲۰۰۴)
- مراقبت از مامان (۲۰۰۵)
- هری پاتر و جام آتش (۲۰۰۵)
- هری پاتر و محفل ققنوس (۲۰۰۷)
- جین شدن (۲۰۰۷)
- هری پاتر و شاهزاده دورگه (۲۰۰۹)
- از زمان به زمان (۲۰۰۹)
- بازگشت دایه مکفی (۲۰۱۰)
- هری پاتر و یادگاران مرگ – قسمت دوم (۲۰۱۱)
- بهترین هتل عجیب مریگولد (۲۰۱۲)
- کوارتت (۲۰۱۲)
- بانوی پیر من (۲۰۱۴)
- دومین هتل فوقالعاده شگفتانگیز ماریگولد (۲۰۱۵)
- بانویی در ون (۲۰۱۵)
- دانتون ابی (۲۰۱۹)
بخشی از مجموعههای تلویزیونی
- دیوید کاپرفیلد (۱۹۹۹)
- دانتون ابی (۱۵–۲۰۱۰)
بدون دیدگاه