تئاتر؛ ویروسی خطرناک تر از کرونا

به گزارش ردکارپت فیلم: از ویروسی صحبت می‌کند که انگار از کرونا هم خطرناک‌تر است و با تردید می‌گوید؛ شاید فکر می‌کنند ویروس تئاتر از کرونا ترسناک‌تر است وگرنه چرا باید این گونه مورد بی‌مهری قرار بگیرد.

نگین ضیایی کارگردان جوانی است که قرار بود نمایش«مرفی» را از پایان همین هفته در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر روی صحنه ببرد که با تعطیلی تئاتر رو به رو شد.

او دغدغه‌های خود را درباره وضعیت بلاتکلیف تئاتر و هنرمندان جوان آن مطرح می‌کند.

ضیایی که تا به حال سه بار اجرای نمایشش به تعویق افتاده است، می‌گوید: اگر با تعطیلی تئاتر می‌شد کرونا را کنترل کرد، هیچ غمی نداشتیم ولی موضوع اینجاست که همه مشاغل دارند کار خودشان را می‌کنند، مترو و اتوبوس‌ها پر از جمعیت هستند ولی همیشه پای تعطیلی که به میان بیاید، اول از همه یقه تئاتر را می‌گیرد. آن هم آنقدر بی‌خبر و بدون مقدمه که گویی شب خوابیده‌اند و صبح بیدار شده‌اند و چنین تصمیمی گرفته‌اند.

او یادآوری می‌کند: دقیقا یک شب پیش از تعطیلی تئاتر، برد تیم پرسپولیس را داشتیم و مردم به خیابان‌ها ریختند. طبیعتا از خوشحالی مردم، خوشحالم آن هم بعد از این همه سختی ولی واقعا برایم جای سوال است که مگر کرونا در این شکل قابل انتقال نیست؟ آیا این ویروس فقط در تئاتر، گسترش پیدا می‌کند.

این دانشجوی تئاتر ابراز تاسف می‌کند: با دیدن این چیزها ، این تصور در ذهنم شکل می‌گیرد که انگار می‌خواهند ریشه تئاتر را قطع کنند. انگار می‌خواهند با تئاتر مقابله کنند نه کرونا و انگار تئاتر، ویروسی خطرناک‌تر از کروناست.

ضیایی با اشاره به همه‌گیری کرونا در کل جهان، ادامه می‌دهد: طبیعتا همه ما در جریان هستیم که هر روز آمار مبتلایان بالاتر می‌رود ولی چرا جلوی سفرها را نمی‌گیرند. مردم در تمام تابستان و حتی همین حالا بخصوص که چند روز تعطیلی هم در پیش داریم، مدام در حال سفر هستند. ولی تئاتر ما حتی قبل از کرونا هم مگر چقدر تماشاگر داشت و بعد از کرونا هم خیلی بدتر از قبل شد. واقعا فکر می‌کنند با تعطیل تئاتر، ویروس، کنترل می‌شود؟!

او با بیان اینکه اگر قرار به تعطیلی است، همه جا باید تعطیل باشد، اضافه می‌کند: اتفاقا قشری که تئاتری هستند اعم از هنرمند یا تماشاگر، بیشتر از بسیاری از اقشار دیگر، پروتکل‌ها را رعایت می‌کنند ولی چون مظلوم هستند و صدایشان به جایی نمی‌رسد، همیشه اول از همه قربانی می‌شوند. بعید می‌دانم توصیه کادر درمان، صرفا تعطیلی تئاتر باشد.

این کارگردان جوان می‌افزاید: ظاهرا قرار است کرونا فعلا با ما بماند. پس باید یاد بگیریم چگونه با آن کنار بیاییم. تئاتر هم باید به حیات خودش در این دوران ادامه بدهد. همانطور که مردم دیگر امور روزمره شان را انجام می‌دهند، خرید می‌روند، از نانوایی نان می‌گیرند، خوراک و پوشاک تهیه می‌کنند، تئاتر هم باید جزیی از زندگی ما در دوران کرونا باشد.

ضیایی از شفاف نبودن تصمیم گیری‌ها هم به عنوان دیگر مساله آزاردهنده یاد می‌کند و می‌گوید: همیشه تعطیلات ما ناگهانی است. گروه‌های هنری هم هم‌زمان با مخاطب در جریان قرار می‌گیرند و بدتر از آن اینکه این تعطیلات معمولا به صورت هفته‌ای تمدید می‌شود و ما در برزخ عجیبی قرار می‌گیریم.

او با ابراز تاسف از ضعف مدیریت در کشور ادامه می‌دهد: در شرایطی که کار ما به عنوان شغل به حساب نمی‌آید، در وضعیتی که بدترین فشارهای اقتصادی را تحمل می‌کنیم، و در حالی که هم آماده‌سازی نمایش، هم تبلیغات و اطلاع‌رسانی و هم سرمایه‌گذاری به عهده خود ماست، این قبیل بی برنامگی‌ها هم بیشتر آزاردهنده است.

ضیایی البته تاکید می کند: با این حال چون در جایگاه تصمیم گیرندگان نیستم، نمی‌توانم راهکاری بدهم ولی همه می‌بینیم که ضعف مدیریت، چگونه به ما آسیب می‌زند. ای کاش تعاملاتی رخ بدهد و بتوان این وضعیت را بسامان کرد.

این دانشجوی تئاتر که نمایشش جزو برگزیدگان جشنواره تئاتر دانشگاهی است، ادامه می‌دهد: در این وضعیت گروه‌های حرفه‌ای روی صحنه نمی‌روند چون برایشان صرفه اقتصادی ندارد. گروه‌های جوان هستند که چراغ تئاتر را روشن نگه داشته‌اند و بی برنامگی‌ها بیشتر گریبان آنان را می‌گیرد.

نگین ضیایی درباره چشم‌اندازش برای اجرای نمایش «مرفی» می‌گوید: شرایط خیلی پیچیده است. قرار بود فروردین اجرا داشته باشیم که تئاتر تعطیل شد. بعد از آن اجرای ما به تابستان موکول شد که موج دوم کرونا آمد. حالا هم همین که پیش فروش بلیت‌مان آغاز شد، بار دیگر تئاتر تعطیل شد و اصلا مشخص نیست این تعطیلی تا چه زمانی ادامه پیدا کند.