به گزارش ردکارپت فیلم: سید محمدحسین بهجت تبریزی (زادهٔ ۱۱ دی ۱۲۸۵ – درگذشتهٔ ۲۷ شهریور ۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت تبریزی) که به زبان‌های فارسی و ترکی، شعر سروده است. وی در تبریز در خانواده‌ای بستان‌آبادی (روستای خُشگِناب بستان‌آباد) به دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرهالشعرای تبریز به خاک سپرده شد. ۲۷ شهریور را به واسطهٔ روز درگذشت او «روز شعر و ادب فارسی» نامیده‌اند.
غزلی از سایه که آن را ۷۲ سال پیش برای یار دیرینش، شهریار، سروده است:
صبا به لرزش تن سیم تار را مانی
به بوی نافه سر زلف یار را مانی
به گوش یار رسان شرح بی‌قراری دل
به زلف او که دل بی‌قرار را مانی
در انتظار سحر چون من ای فلک همه چشم
بمان که مردم چشم‌انتظار را مانی
سری به صخرۀ زانوی غم بزن ای اشک
که در سکوت شبم آبشار را مانی
به پای شمع مه از اشک اختران ای چرخ
کنار عاشق شب‌زنده‌دار را مانی
ز سیل اشک من ای خواب من ندیده هنوز
چه بستری تو که دریاکنار را مانی
گذشتی ای مه ناسازگار زودگذر
که روزهای خوش روزگار را مانی
مناز این‌همه ای مدعی به صحبت یار
که پیش آن گل نورسته، خار را مانی
امان نمی‌دهی ای سوز غم به ساز دلم
بیا که گریۀ بی‌اختیار را مانی
غزال من تو به افسون، فسانه در همه شهر
ترانۀ غزل شهریار را مانی
نوید نامه‌ات ای سرو سایه‌پرور من
بگو بیا که نسیم بهار را مانی
بدون دیدگاه