به گزارش ردکارپت فیلم: سرانجام ناگهان درخت می‌آید. در “اکران آنلاین”. این هم سببِ افسوس و هم خوشحالی است. افسوس از شرایطی که امکان نمایش فیلم به شکل عادی و در سالن‌های سینما در دسترس نیست، و خوشحالی بابت این که در هر حال نتیجه‌ی زحمات همکاران من به بخش وسیع‌تری از مخاطبان عرضه خواهد شد.
ناگهان درخت در ادامه‌ی فیلم قبلی‌ام، “در دنیای تو ساعت چند است؟” ساخته شده است. اما این طبعا فیلم دیگری است در فضایی دیگر. قیاس میان این دو فیلم کار من نیست، اما اصلا کدام یک از ما آدم‌های همین دو سال پیش هستیم؟
مهر و همراهی همه‌ی دوستانم که به ناگهان درخت دل دادند را در سراسر فیلم تنیده میبینم، این همراهی به ساخته شدن فیلمی انجامید که شاید زیاد شبیه نمونه‌های آشنا نباشد، اما خودش از تاریخی آشنا برای همه‌ی ما سخن می‌گوید.
این دعوت به تماشای ناگهان درخت صرفا به قصد آن نیست که این فیلم دوست داشته شود، چرا که دوست داشتن تنها حیطه‌ای است که خوشبختانه اختیارش دست کسی نیست. با دروغ و با ظلم هر چیزی را می‌توان به دیگران تحمیل کرد، هر چیزی جز دوست داشتن را. اما آرزو دارم گروه‌های هر چه وسیع‌تری از مخاطبان، رها از هر پیش‌داوری با مِهر و اشتیاقی که در پشت و در روی فیلم نهفته است همراه شوند.
ناگهان درخت برای شخص من پیش از هر چیز ستایشی است از مفهوم مادری، و از مادرانی که حتا آسایش زیستن در کنار فرزندانشان به هر سبب از ایشان دریغ شده است.
و شاید از فرزندانی که مجال تولد هم نیافتند.
بدون دیدگاه