به گزارش ردکارپت فیلم: عباس نادران تهیه‌کننده «شادروان» که فرزند الیاس نادران سیاستمدار شناخته‌شده است، از تجربه فقر، انگیزه‌اش برای ساخت این فیلم و تمایلش برای تهیه‌کنندگی فیلم رضا رویگری سخن گفت.
فیلم سینمایی «شادروان» به کارگردانی حسین نمازی و تهیه‌کنندگی عباس نادران، دومین فیلمی است که در دومین روز جشنواره به نمایش درآمده است. فیلمی با بازی رضا رویگری ، رویا تیموریان ، بهرنگ علوی ، نازنین بیاتی ، سینا مهراد و گلاره عباسی که زندگی یک خانواده فقیری را به تصویر می‌کشید که پدرشان فوت می‌کند و برای کفن و دفن او دچار مشکلاتی می‌شوند. این فیلم، تصویر واقعی فقر در زندگی افراد را به تصویر می‌کشد اما تلخی آن به قدری نیست که مخاطب را دلزده کند.
به بهانه نمایش فیلم در جشنواره فیلم فجر به گفت‌وگو با عباس نادران، تهیه کننده فیلم پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
مهم‌ترین نکته فیلم «شادروان» را چه چیزی می‌دانید؟
اینکه فیلم سینمایی «شادروان» یک فیلم خانوادگی است.
«شادروان» تاثیر فقر در زندگی آدم‌ها را نمایش می‌دهد؟
بستر فیلم درباره افرادی است که حاشیه نشینند، درگیر موضوعات اقتصادی هستند، اگر این افراد فقیر نباشد، موتور دراماتیک فیلم روشن نمی‌شود. اگر این افراد از یک طبقه اجتماعی دیگر باشند، وقتی پدرشان فوت می‌کند، از پس هزینه‌ها برمی‌آیند.
پس تاثیر فقر راهم نشان می‌دهد؟
بله یک نگاهم هم به این ماجرا دارد.
میزان تاثیرگذاری این فیلم در نشان دادن قشر ضعیف جامعه را چقدر می‌دانید؟
بیش‌تر از اینکه بخواهیم درباره تاثیرگذاری آن فکر کنیم، باید به نحوه پرداخت به این موضوع نگاه کنیم. «شادروان» امکان این را داشت که به یک فیلمِ سیاهِ تلخ تبدیل شود، قابلیت این را هم داشت که تبدیل به یک کمدی سخیف با شوخی‌های خط قرمزی شود. حرکت این فیلم روی لبه تیغ و این مرز بود که نه فیلم حال بد کن بسازیم، نه یک کمدی مستهجن و سخیف که به نظرم حسین نمازی در فیلمنامه به خوبی از پس این موضوع برآمده است.
آقای نمازی به این ماجرا اشاره کردند که اساسا چینش بازیگرها یک ریسک بزرگ بود، با توجه به انتخاب بازیگرها و فیلمنامه، شما هم «شادروان» را یک ریسک می‌دانید؟
مهم‌ترین انگیزه من برای ساختن فیلم «شادروان»، فیلمنامه حسین نمازی بود، این قصه بعد از ده‌ها قصه به من رسید و وقتی آن را خواندم می‌دانستم که باید آن را بسازم. به نظرم موقعیت‌هایی که خلق می‌کند، گره‌های داستانی، روابط آدم‌ها و حتی موقعیت‌های شوخی‌ای که در فیلم ایجاد می‌کند، به اندازه ، درست و بجا است.
آقای رویگری، در نشست خبری فیلم «شادروان» اعلام کردند که اگر سرمایه دست و پا کنند، فیلمشان را می‌سازند، شما حاضرید که تهیه کننده فیلم آقای رویگری شوید؟
پیش از این من فقط در یک مصاحبه درباره این ماجرا شنیده بودم و چون در مدت فیلمبرداری، ما در پیک پنج کرونا بودیم، آقای رویگری خیلی فوری آمدند و رفتند و باهم ارتباطی نداشتیم تا بنشینیم و درباره این موضوع باهم گپ بزنیم. اما این موضوع به شدت برای من جذاب است و اگر بتوانم کاری انجام دهم، با کمال میل انجام می‌دهم، چون ایشان و کارهایشان را به شدت دوست دارم.
کسی در فیلم «شادروان» قشر ضعیف جامعه را به نمایش درآورده که آقازاده است و احتمالا هیچ‌وقت این سطح از زندگی را تجربه نکرده، این فیلم تجربه زیست در منطقه ضعیف را برای شما ملموس کرد؟
در بخش اول سوال باید به این اشاره کنم که من هیچ نقشی در انتخاب پدرم نداشتم و در ادامه هم باید اضافه کنم خانه ما، جایی که من در آن به دنیا آمدم، خاک سفید تهرانپارس بود، اگر فکر می‌کنید از آنجا حاشیه نشین‌تر وجود دارد که بتوان فقر را تجربه کرد به من هم معرفی کنید.
در جشنواره امسال شما، آقای حضرتی، آقای حاتمی‌کیا و … حضور داشتید، این جشنواره را جشنواره آقازاده‌ها بدانیم؟
این هم تعبیری است اما واقعا این موضوع کاملا اتفاقی پیش آمده است و ما هم در جایگاه هنرمند در این جشنواره حاضر شدیم.
روی بازگشت مالی این فیلم چه قدر حساب کرده‌اید؟
من قرار نیست از این تهیه‌کننده‌هایی باشم که به بازگشت مالی فکر نمی‌کنند و فقط فیلم می‌سازند، اگر قرار بود از این فیلم‌ها بسازیم، الان داشتیم فیلم‌های ۳۵ میلیارد تومانی تولید می‌کردیم، چون نگران بازگشت سرمایه نبودیم.
بودجه این فیلم چه قدربود؟
«شادروان» با بودجه کمی بیش‌تر از هفت میلیارد تومان تولید شده است.
و فکر می‌کنید بازگشت مالی خواهد داشت؟
من فکر می‌کنم که مخاطب آن را دوست داشته باشد.
بدون دیدگاه