به گزارش ردکارپت فیلم: در پی وضعیت مبهم جشنواره تئاتر دانشگاهی که هنوز تکلیف انتخاب دبیر و انتشار فراخوانش مشخص نشده است، حسین کیانی، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و مدرس تئاتر یادداشتی نوشت.
این هنرمند که به عنوان استاد دانشگاه هم فعالیت دارد و در دوره‌های گذشته عضو هیات داوران جشنواره تئاتر دانشگاهی بوده، در یادداشت خود که آن را در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است:
جشنواره‌ی تئاتر دانشجویی یا دانشگاهی آنقدر اهمیت داشته و دارد که هر گونه اهمال و بی‌توجهی در برگزاری آن می‌تواند خسارت‌های جبران‌ناپذیری برای آینده تئاتر در ایران در پی داشته باشد.
همچنان که عدم حمایت و یا نبود پشتیبانی‌های لازم و کافی از این جشنواره‌ی بسیار مهم در سال‌های اخیر باعث شده ما اکنون شاهدِ کم‌رشدی و نابالندگی و حتی سقوطِ آزاد در برخی گرایش‌های هنر نمایش، مخصوصاً نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی باشیم. نگاه حاکم و نازل و سطحی بر انتخاب آثار برای جشنواره‌هایی مثل جشنواره‌ی فجر و تخصیص جایزه‌های ادبیات نمایشی و نمایش نامه‌نویسی همگی حاکی از حفره‌های بینشی و دانشی و معرفت‌شناختی در حوزه‌ی هستی‌شناسی و جامعه‌شناسی هنر نمایش و تئاتر در ایران است. هنری که زمانی هنرمندانش در صدر تولید و توسعه‌ی جریان‌های فکری و معرفتی جامعه بودند اکنون در قعر هنرهای سرگرمی‌ساز هم به سر نمی‌برند.آسیب‌شناسی و یا به نقل از دوستی، آفت‌شناسی این بیماری همه‌گیر و کشنده‌ی نمایش ما مجال مفصلی می‌طلبد اما از راه‌های جلوگیری از بسط و گسترش این آفتِ که باید آن را آفتِ بی‌مسئله‌گی و بی‌دغدغه‌گی نامید ، پرداختن جدی و موثر و سازنده به جشنواره‌های دانشگاهی تئاتر و اهتمام تام و تمام به برگزاری آن به بهتربن و آبرومندترین شکل ممکن است. نگاهی به تاریخچه‌ی این جشنواره چه آن زمان که نامش جشنواره‌ی سراسری تئاتر دانجشویان کشور بود و چه حالا که تئاتر دانشگاهی شده و هنرمندان و نویسندگان و کارگردانانی که با این جشنواره‌ها معرفی شدند و از این جشنواره اعتبار گرفتند و به تئاتر اعتبار بخشیدند، همه حاکی از ویژگی‌های سازنده و برازنده و اهمیت بسزای آن است. اهمیتی که متاسفانه سال به سال از آن کاسته شده و اکنون و امسال به جایی رسیده که زمزمه‌ی برگزار نشدن این جشنواره شنیده می‌شود و چه تلخ است و فاجعه‌بار و تاسف‌برانگیز که تنها جشنواره‌ای که می‌تواند تئاتر سودازده و رو به قهقرای بینشی و معرفتی ما را هویت‌مند و مسئله‌مند کند، به جایی رسیده که بود و نبودش برای مسئولین و مدیران فرهنگی دانشگاهی این چنین بی‌ضرورت و یکسان شده است. جای آن است که هنرمندانِ صاحب‌نامی که از این جشنواره در گذشته و حال وام و نام گرفتند و نیز پیکره‌ی دغدغه‌مند تئاتر نسبت به وضعیت نابسامان کنونی که گریبان این جشنواره‌ی سازنده را گرفته واکنش نشان دهند و نسبت به شرایط ناخوشایند و از هم گسیخته‌ی آن بی‌تفاوت نباشند.»
پیش از این جشنواره تئاتر دانشگاهی اردیبهشت هر سال برگزار می‌شد. در دوران کرونا برگزاری بیست و سومین دوره این جشنواره با افت و خیز بسیار همراه شد و سال گذشته این جشنواره برگزار نشد و برگزاری آن به تیر ماه امسال موکول شد. بعد از برگزاری دوره بیست و سوم، فراخوانی از جانب وزارت علوم به عنوان برگزارکننده این جشنواره برای انتخاب دبیری بیست و چهارمین دوره این جشنواره منتشر و مقرر شد کسانی که خود را واجد شرایط دبیری جشنواره می‌دانند، اعلام آمادگی کنند. حالا ماه‌ها از انتشار این فراخوان می‌گذرد و سال ۱۴۰۰ رو به پایان است و این در حالی است که نه خبری از انتخاب دبیر هست و نه انتشار فراخوان و هیچ چشم‌اندازی برای برگزاری دوره بیست و چهارم جشنواره تئاتر دانشگاهی متصور نیستیم.
بدون دیدگاه