متولدین ۱۷ آوریل سینما ، تئاتر و موسیقی؛تئو آنگلوپولوس

زندگی‌نامه

تحصیلات ابتدایی را در آتن آغاز کرد اما پس مدتی آن را رها کرده و به قصد تحصیل هنر و ادبیات به دانشگاه سوربن فرانسه رفت. پس از مدت کوتاهی مدرسه سینمایی ایدک پاریس را برای ادامه تحصیلات انتخاب کرد. پس از پایان تحصیلات به کشور خود بازگشت و به عنوان یک روزنامه‌نگار و منتقد در یکی از روزنامه‌های یونان مشغول به کار شد. پس از کودتا ممنوع‌الچاپ شد. او اولین فیلمش را در ۱۹۶۷ ساخت. او در دهه هفتاد به ساخت فیلم‌هایی دربارهٔ یونان مدرن پرداخت.

در زمانه غمناکی به‌سر می‌بریم که چندان مجال امیدواری به آدم نمی‌دهد. معلوم است که حیرانم و گاهی فکر می‌کنم به سال‌های سپری شده، هنگامی که به تغییر باور داشتیم. آن وقت‌ها آسمان در دسترس بود، اما دستمان نرسید ستاره‌ها را بچینیم و بخت از کف‌مان رفت.[۲]

حرفه

اگلوپولُس به سرعت به سبک و بیان شخصی دست یافت که مؤلفه‌هایی چون کندی، اپیزودیک بودن و ساختار ابهام‌آمیز روایت و نماهای طولانی از شاخصه‌های آن بود. نماهای طولانی ای که اغلب با وسواس زیادی و پیچیدگی‌های خاصی طراحی شده بود. گام معلق لک‌لک (۱۹۹۱)، نگاه خیره اولیس (۱۹۹۵) و ابدیت و یک روز (۱۹۹۸) از کارهای موفق اگلوپولُس به‌شمار می‌روند.

وی توسط منتقدان فیلم بریتانیایی درک مالکوم و دیوید تامسون به عنوان یکی از بزرگترین کارگردان‌های جهان معرفی شد. در ژوئیه ۲۰۰۱ دانشگاه اسکس انگلستان به اگلوپولُس دکترای افتخاری اهدا کرد.

مرگ

او در روز ۲۴ ژانویه ۲۰۱۲ در حالی که مشغول ساختن آخرین فیلم خود بود، بر اثر تصادف با موتور سیکلت درگذشت.

فیلم‌شناسی

بازسازی (۱۹۷۰)
روزهای ۳۶ (۱۹۷۲)
بازیگران سیار (۱۹۷۵)
شکارچیان (۱۹۷۷)
اسکندر کبیر (۱۹۸۰)
سفر به سیترا (۱۹۸۴)
زنبوردار (۱۹۸۶)
چشم‌اندازی در مه (۱۹۸۸)
گام معلق لک‌لک (۱۹۹۱)
نگاه خیره اولیس (۱۹۹۵)
لومیر و شرکا (۱۹۹۵)
ابدیت و یک روز (۱۹۹۸)
علفزار گریان (۲۰۰۴)
هر کس سینمای خودش (۲۰۰۷)
غبار زمان (۲۰۰۹)
دریایی دیگر (۲۰۱۲)

جوایز