| ناتالی پورتمن | |
|---|---|
|
پورتمن در کامیک-کان سن دیگو ۲۰۱۹
|
|
| زادهٔ | ۹ ژوئن ۱۹۸۱ (۴۰ سال) اورشلیم |
| شهروندی |
|
| محل تحصیل | دانشگاه هاروارد (بی‌ای) |
| پیشه |
|
| سال‌های فعالیت | ۱۹۹۳–اکنون |
| آثار | فهرست کامل |
| همسر(ها) | بنجامین میلپید (ا. ۲۰۱۲) |
| فرزندان | ۲ |
| جایزه(ها) | فهرست کامل |
پورتمن در ۱۳ سالگی در نخستین فیلم بلند خود لئون حرفه‌ای (۱۹۹۴) در نقش یک کودک کینه‌توز قاتل ظاهر شد. هنوز در دبیرستان بود که نقش پدمه آمیدالا را در جنگ ستارگان: قسمت اول – تهدید شبح (۱۹۹۹) ایفا کرد و این دو نقش باعث شد در عرصه بین‌المللی شناخته شود. منتقدان بازی پورتمن در فیلم هر جا جز این‌جا (۱۹۹۹) در نقش یک نوجوان با بلوغ زودرس را ستودند. از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳، پورتمن در دانشگاه هاروارد در رشته روانشناسی تحصیل کرد و در همین زمان همچنان به فعالیتش در سه‌گانهٔ پیش‌درآمد جنگ ستارگان (۲۰۰۲–۲۰۰۵) ادامه می‌داد. در سال ۲۰۰۱، پورتمن در نمایش تئاتر مرغ دریایی اثر آنتون چخوف نقش‌آفرینی کرد. او در سال ۲۰۰۴ برای بازی در نقش یک استریپر مرموز در درام عاشقانه نزدیک‌تر نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن و برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.
فعالیت حرفه‌ای پورتمن با بازی در نقش ایوی هموند در وی مثل وندتا (۲۰۰۶)، آن بولین در دختر دیگر بولین (۲۰۰۸) و یک بالرین در فیلم وحشت روان‌شناختی قوی سیاه (۲۰۱۰)، که برای آن برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد ادامه پیدا کرد. او همچنین در فیلم کمدی عاشقانه بدون تعهد (۲۰۱۱) درخشید و در نقش جین فاستر در فیلم‌های دنیای سینمایی مارول متشکل از ثور (۲۰۱۱) و ثور: دنیای تاریک (۲۰۱۳) ظاهر شد. او برای به تصویر کشیدن ژاکلین کندی در فیلم زندگی‌نامه‌ای جکی (۲۰۱۶) بار دیگر نامزد دریافت جایزه اسکار شد.
پورتمن دو فیلم حوا (۲۰۰۸) و قصه عشق و تاریکی (۲۰۱۵) را هم کارگردانی کرد. او مدافع حقوق حیوانات و محیط زیست است. در سال ۲۰۱۲، پورتمن با بنجامین میلپید ازدواج کرد. او از این ازدواج دو فرزند دارد.
سابقه خانوادگی و تحصیلات
ناتالی پورتمن در ۹ ژوئن ۱۹۸۱ در اورشلیم متولد شد. والدین او یهودی هستند والدینش برای او نام سنتی عبری، «نِتالی» گذاشتند.او تنها فرزند شِلی (زادهٔ استیونز) یک زن خانه‌دار آمریکایی که هم‌اکنون به عنوان نماینده پورتمن کار می‌کند و آونِر هرشلاگ، یک متخصص باروری و زنان است.پدربزرگ و مادربزرگ مادری او، برنیس (زادهٔ هورویتز) و آرتور استیونز(نام‌خانوادگی او در اصل اِدِلستِین بود)، از خانواده‌های یهودی بودند که از اتریش و روسیه به ایالات متحده نقل مکان کردند.پدربزرگ و مادربزرگ پدری پورتمن، مانیا (زادهٔ پورتمن) و زویا یهودا هرشلاگ، مهاجران یهودی به اسرائیل بودندزویا در لهستان متولد شد و در سال ۱۹۳۸، الزاماً به فلسطین نقل مکان کرد و سرانجام یک پروفسور اقتصاد شد. او والدین خود را در اردوگاه آشویتس از دست داد. یکی از مادربزرگ‌های پدری پورتمن در رومانی متولد شد و به عنوان جاسوس برای آژانس جاسوسی بریتانیا در زمان جنگ جهانی دوم کار می‌کرد.
والدین پورتمن یکدیگر را در یک مرکز دانش‌آموزان یهودی در دانشگاه ایالتی اوهایو ملاقات کردند؛ در آنجا مادر او بلیط فروش بود. زمانی که پدرش به اسرائیل بازگشت. این زوج به نامه‌نگاری با هم ادامه دادند و هنگامی که چند سال بعد مادر ناتالی نیز به اسرائیل رفت، با هم ازدواج کردند. در سال ۱۹۸۴ زمانی که ناتالی سه ساله بود این خانواده به ایالات متحده نقل مکان کردند، جایی که پدر او به تحصیل پزشکی پرداخت. پورتمن که تابعیت دوگانه آمریکا و اسرائیل را دارد می‌گوید: «هرچند من واقعاً آمریکا را دوست دارم… قلبم در اورشلیم است. آنجا مکانی است که [در آن] احساس می‌کنم در خانه‌ام.»پورتمن و خانواده‌اش برای اولین بار پس از مهاجرت به ایالات متحده در واشینگتن، دی.سی. زندگی می‌کردند، اما در سال ۱۹۸۸ به کنتیکت و در سال ۱۹۹۰ به جریکو، نیویورک در لانگ آیلند رفته و در آنجا زندگی کردند.
هنگامی که پورتمن در واشینگتن، دی.سی. زندگی می‌کرد به مدرسه روزانه یهودی چارلز ای. اسمیت در راکویل، مریلند رفت. پورتمن هنگامی که در لانگ آیلند زندگی می‌کرد و به مدرسه یهودی روزانه سولومون شِکتِر نیو کانتیدر جریکو، نیویورک می‌رفت،یادگرفت به زبان عبری صحبت کند. در سال ۱۹۹۹، پورتمن از دبیرستان سیوسیتدر سیوسیت، لانگ آیلند فارغ‌التحصیل شد. او همچنین به یادگیری باله و رقص مدرن در کارگاه رقص تئاتر آمریکا در نیو هاید پارک، نیویورک پرداخت و سپس به مرکز اوزدِن برای هنرهای نمایشی و ابتکاری در وِلسی هیتس، نیویورک (هردو در لانگ آیلند) رفت.به دلیل امتحانات نهایی دبیرستان، پورتمن از حضور در افتتاحیه فیلم جنگ ستارگان قسمت اول: تهدید شبح خودداری کرد.
او پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۰۳، در جشن فارغ‌التحصیلی در سال ۲۰۱۵، سخنرانی کرد.
در جشنواره کن
پورتمن گفت: «با بچه‌های دیگر متفاوت بودم. من بلندپروازتر بودم. می‌دانستم چه چیزی را دوست دارم و چه می‌خواهم و خیلی سخت کار کردم. من یک بچه خیلی جدی بودم.»به عنوان یک دانش‌آموز، پورتمن دو مقاله تحقیقاتی منتشر کرد که در مجله‌های علمی منتشر شدند. مقاله دبیرستان او در سال ۱۹۹۸، «روشی ساده برای نشان دادن تولید آنزیمی هیدروژن از شکر»، با همکاری دانشمندانی همچون ایان هارلی و جاناتان ودوارد برای جستجوی استعدادهای علمی انتل[E ۶] ارسال شد. در سال ۲۰۰۲، پورتمن هنگام مطالعه روانشناسی در دانشگاه هاروارد به مطالعه در مورد حافظه موسوم به «فعال‌سازی لوب پیشانی در طول بقای شیء: داده‌ها از طیف‌بینی اشعه مادون قرمز نزدیک» همکاری کرد
در سال ۲۰۰۳، پورتمن از دانشگاه هاروارد با مدرک کارشناسی (بی‌ای) در رشته روانشناسی فارغ‌التحصیل شد.در سال ۲۰۰۲، او گفت: «من اهمیت نمی‌دهم که [دانشکده] حرفه‌ام را خراب کند.» «من ترجیح می‌دهم یک باهوش باشم تا یک ستاره سینما.»در هاروارد، پورتمن دستیار تحقیق الن درشویتس بود. پورتمن هنگامی که در هاروارد حضور داشت، ساکن لاول هاوس بودو در پاسخ به مقاله‌ای انتقادی درمورد اقدامات اسرائیل نسبت به فلسطینی‌ها، نامهای به هاروارد کریمسون نوشت
پورتمن به اسرائیل بازگشت و دوره‌های تحصیلات تکمیلی را در دانشگاه عبری اورشلیم در بهار سال ۲۰۰۴ گذراند. در مارس ۲۰۰۶، به عنوان استاد مهمان در دانشگاه کلمبیا در زمینه تروریسم و ضد تروریسم حضور پیدا کرد، جایی که دربارهٔ فیلمش وی مثل وندتا (۲۰۰۶) صحبت کرد.پورتمن از کودکی به زبان‌های خارجی علاقه داشته‌است و به مطالعه زبان‌های فرانسوی، ژاپنی،آلمانی و عربی پرداخته‌است.
دیدگاه‌های سیاسی
پورتمن، به عنوان یک اسرائیلی-آمریکایی، به‌طور فزاینده‌ای در مورد دیدگاه‌هایش در مورد دولت اسرائیل به‌ویژه نخست‌وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو سخن می‌گوید. پورتمن از انتخاب دوباره نتانیاهو در سال ۲۰۱۵ انتقاد کرده و اظهار داشته‌است که او «ناامید» شده و اغلب نظرات او را نژادپرستانه می‌داند.
در نوامبر ۲۰۱۷ پورتمن به عنوان برنده جایزه سال ۲۰۱۸ جنسیس (کتاب پیدایش) اعلام شد که شامل یک میلیون دلار آمریکا جایزه نقدی می‌شود. این جایزه همه ساله به یهودیانی داده می‌شود که در حوزه کاری خود دستاوردهای مهمی داشته‌اند. در آوریل ۲۰۱۸ پورتمن اعلام کرد به سبب «حوادث اخیر در اسرائیل» و برخورد اسرائیل با فلسطینیان معترض در نواحی مرزی، حضور در رویدادهای عمومی آن کشور موجب ناراحتی او می‌شود و او قصد ندارد در مراسم تحویل این جایزه که برای ماه ژوئن برنامه‌ریزی شده بود شرکت کند. در نتیجه این مراسم لغو شد.
او عضو حزب دموکرات (ایالات متحده آمریکا) است.
زندگی شخصی و تصویر رسانه‌ای
پورتمن با رقصنده و طراح رقص فرانسوی بنجامین میلپید ازدواج کرد و از این ازدواج دو فرزند به نامهای آلف (زادهٔ ۲۰۱۱)و امیلیا (زادهٔ ۲۰۱۷) دارد. این زوج پس از ملاقات یکدیگر در بخش‌هایی از قوی سیاه، در سال ۲۰۰۹ با یکدیگر رابطه برقرار کردند.در ۴ اوت ۲۰۱۲، آن‌ها در یک مراسم یهودی که در بیگ سور، کالیفرنیا برگزار می‌شد، ازدواج کردند. این خانواده مدتی در پاریس زندگی می‌کرد، پس از آنکه میلپید مقام کارگردانی رقص با باله اپرای پاریس را پذیرفت و پورتمن ابراز تمایل کرد که شهروند فرانسه شود. آن‌ها اکنون در لس آنجلس زندگی می‌کنند.
در سال ۲۰۱۳
در سال ۲۰۰۶، پورتمن اظهار داشت که در اسرائیل بیشتر احساس یهودی بودن می‌کند و دوست دارد فرزندانش را یهودی تربیت کند: «اولویت برای من قطعاً این است که من دوست دارم فرزندانم را یهودی تربیت کنم، اما نکته نهایی این است که او کسی باشد که فرد خوبی باشد و شریک زندگی باشد.»
در سال ۲۰۱۰، پورتمن قراردادی را با دیور امضا کرد و در چندین کمپین تبلیغاتی این شرکت حضور یافت. در اکتبر ۲۰۱۲، اداره استاندارد تبلیغات بریتانیا پس از شکایت لورئال، تبلیغ دیور را که در آن پورتمن ریمل این شرکت را تبلیغ می‌کرد، ممنوع اعلام کرد. اِی‌اِس‌اِی اعلام کرد که عکس‌های پورتمن «به‌طور گمراه کننده‌ای اثرات احتمالی محصول را اغراق کرده‌است».
آثار و جایزه‌ها
بر طبق گزارش‌های وبگاه راتن تومیتوز و وبگاه آماری باکس آفیس موجو، پرفروش‌ترین و پرافتخارترین فیلم‌های پورتمن از نظر فروش گیشه و استقبال منتقدان عبارتند از: جنگ ستارگان قسمت اول: تهدید شبح (۱۹۹۹)، جنگ ستارگان قسمت دوم: حمله کلون‌ها (۲۰۰۲)، نزدیک‌تر (۲۰۰۴)، جنگ ستارگان قسمت سوم: انتقام سیت (۲۰۰۵)، وی مثل وندتا (۲۰۰۵)، قوی سیاه (۲۰۱۰)، بدون تعهد (۲۰۱۱)، ثور (۲۰۱۱)، ثور: دنیای تاریک (۲۰۱۳)، جکی (۲۰۱۶) و نابودی (۲۰۱۸).
پورتمن به خاطر نقش‌آفرینی‌اش در قوی سیاه برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد، او همچنین نامزد دریافت جایزه جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای نزدیک‌تر شده‌است. او نامزد دریافت دو جایزه اسکار دیگر: جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای نزدیک‌تر و بهترین بازیگر نقش اول زن برای جکی شد؛ او همچنین نامزد دریافت دو جایزه گلدن گلوب دیگر: بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای هر جا جز این‌جا (۱۹۹۹) و بهترین بازیگر زن فیلم درام برای جکی شده‌است
بدون دیدگاه