به گزارش ردکارپت فیلم: نادر گلچین (زاده ۱ مهر ۱۳۱۵ رشت – درگذشته ۳۱ شهریور ۱۳۹۶ تهران) خواننده آواز سنتی ایرانی بود.
نادر گلچین از جمله خوانندگان صاحب سبک و دارای صدایی خاص خود بود. بیشتر آثار او به سالهای پیش از انقلاب بازمیگردد. از آثار مهم او در آن دوران میتوان به «یوسف گمگشته»، «مرغ سحر»، «کوچه باغ راز» (با شعری از قدمعلی سرامی که بعد ها توسط معین، غلامحسین مختاباد و محمد اصفهانی بازخوانی شد)، «ناوک مژگان»، «نوای کاروان»، «قصه شهر عشق»، «مسبب»، «من دیگه بچه نمیشم» و آلبومهای «گریز»، «نفس باد صبا» و «زلف بنفشه» یاد کرد.
نام شناسنامهای | نادر دلدار گلچین |
---|---|
زاده | ۱ مهر ۱۳۱۵ |
خاستگاه | ایرانی |
تاریخ مرگ | ۳۱ شهریور ۱۳۹۶ (۸۱ سال) |
سبک | موسیقی سنتی ایرانی |
ساز(ها) | تار، سنتور، تنبک |
سالهای فعالیت | ۱۳۲۷–۱۳۵۷ و یک آلبوم بعد از انقلاب (۱۳۸۵) |
نوع صوت | تِنور |
علت سرشناسی | صدایی خاص با سوزی پنهانی و نیز پخته و پرورده دارد که با ساختار ارکستری هماهنگی زیادی دارد. |
گلچین صدایی خاص با سوزی پنهانی و نیز پخته و پرورده داشت که با ساختار ارکستری هماهنگی زیادی دارد. او همچنین از تحریرهای شمرده و پخته آوازی برخوردار بود و سعی میکرد که محدوده صدایش را بشناسد و در همان محدوده از تمامی ظرفیتهای صدایش بهره ببرد. وی شعر را به خوبی میشناخت و به همان خوبی و شمردگی در آوازهایش ادا میکرد. او با آهنگسازان و هنرمندان زیادی از جمله فریدون شهبازیان، عماد رام، مجتبی میرزاده، حسن یوسفزمانی، عبدالکریم مهرافشان، عباس خوشدل، همایون خرم، مهدی خالدی، محمد حیدری، فرامرز پایور و دیگران همکاری داشت.
از بستگان وی میتوان به دخترش نادیا دلدار گلچین و برادرزادههایش منیژه و مرجانه گلچین اشاره کرد. نادر گلچین در ۳۱ شهریور ۱۳۹۶، تنها یک روز قبل از تولد ۸۱ سالگیاش درگذشت.
زندگی
نادر گلچین فرزند حبیب و طوبی ، در اول مهرماه ۱۳۱۵ از پدر و مادری زنجانی در شهر رشت متولد شد. از کودکی به موسیقی علاقه فراوانی داشت و از ۱۲ سالگی همکاری با رادیو رشت را آغاز کرد که در اختیار تیپ رشت بود و زیر نظر مدیران ارتش اداره میشد و خواننده محلی گیلان شد. همکاران وی دراین رادیو عبارت بودند از: علی اکبرپور (آلتو، ویولن) نادر پوردلجو (قرهنی) و عدهای دیگر از هنرمندان به نام رشت، که مدتها این همکاری ادامه داشت. سال سوم دبیرستان به هنرپیشگی روی آورد و در تئاتر رشت در نمایشنامههای «بارگاه هارون الرشید»، «خوابهای پینهدوز» شرکت کرد و آوازهایی را در بازیگری اجرا کرد.
نادر گلچین در سال ۱۳۳۹ به تهران آمد و بیدرنگ فعالیتهای هنری خود را در اداره هنرهای زیبا و وزارت فرهنگ و هنر آغاز کرد. اولین برنامه خود را با ارکستر محمود تاجبخش اجرا کرد و تا سال ۱۳۵۴ در این اداره به ترتیب با ارکسترهای فرامرز پایور، عباس خوشدل، عبدالکریم مهرافشان، عماد رام و مصطفی کمال پورتراب ادامه همکاری داد.
او در سال ۱۳۵۰ همکاری خود را با رادیو ایران شروع کرد که تا سال ۱۳۶۲ ادامه یافت. گلچین در برنامههای مختلف رادیو، به ویژه برنامه گلها فعالیت چشمگیری داشت؛ و با هنرمندانی چون: فرامرز پایور، منصور صارمی، پرویز یاحقی، حبیبالله بدیعی، علیاصغر بهاری، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، فضلالله توکل، جهانگیر ملک، امیرناصر افتتاح، محمد اسماعیلی، آبتین اجلالی و منصور نریمان همکاری کرد. از کارهای او که بسیار مورد استقبال شنوندگانش واقع شد، اجرای آهنگ «آمد نوبهار» اثر مهدی خالدی بود که به رهبری فرهاد فخرالدینی بازسازی و با گروه کر رادیو اجرا شد.
نادر گلچین بر اساس قراردادهای فرهنگیهنری بین ایران و دیگر کشورها، همراه با ارکستر فرامرز پایور، به الجزایر رفت و موسیقی سنتی ایران را به هنردوستان آن کشور معرفی نمود. از دیگر کارهای برجسته این هنرمند، کنسرتی بود که به نفع زلزلهزدگان بوئینزهرا، همراه با ارکستر عماد رام برگزار کرد.
نادر گلچین در طول فعالیتهای هنری خود، متجاوز از ۳۰۰ آواز و آهنگ اجرا کرد و در کنار کار خوانندگی، مدیر مسئول یک شرکت تکثیر نوار مجاز موسیقی نیز بود.
کنارهگیری پس از انقلاب
در سالهای پس از انقلاب نادر گلچین از صحنه موسیقی کشور کنارهگیری کرد. خود او در اینباره در مصاحبهای با روزنامه همشهری اظهار داشتهاست: «من عضوی از وزارت فرهنگ و هنر بودم سالها در این وزارتخانه با ارکسترهای مختلف همکاری داشتم. آن موقع به اقتضای جوانی حس و حال فعالیت در من زیاد بود ولی با نزدیک شدن به ایام پیری خود به خود میل به فعالیتهای هنری کاهش یافت. در ظاهر اینطور نشان نمیدهم ولی به قول شاعر «بر ظاهر آباد من امید مبند من خانه ویرانهام از من بگریز»».
نادر گلچین پس از ۳۵ سال در ایران آلبومی به نام «گریز» منتشر کرد که کار مشترکی با فریدون شهبازیان بود.
در ۱۷ دی ماه سال ۱۳۸۶ در فرهنگسرای هنر (ارسباران) مراسمی برای نکوداشت نادر گلچین و یادمان محمودی خوانساری برگزار شد و از این هنرمندان عرصه موسیقی تقدیر به عمل آمد.
بیماری و مرگ
وی در ۴ شهریور ۱۳۹۶ بر اثر تشدید بیماری قلبی، ریوی در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان گاندی، تهران بستری شد و ظهر روز جمعه ۳۱ شهریور ۱۳۹۶ بر اثر ایست قلبی در سن ۸۰ سالگی درگذشت.
بدون دیدگاه