به گزارش ردکارپت فیلم: فیلم دسته دختران دومین فیلم بلند منیر قیدی است که روایتی از قصه زنان جنگ و صبوری‌ها و مقاومت‌های آن‌هاست. منیر قیدی که پیش از این، فیلم ویلایی‌ها را در کارنامه خود داشته، مجدد تصمیم گرفته تا اثری دیگر با محوریت جنگ و مقاوت تولید کند. هرچند این فیلم منتقدان راضی نکرد اما بازی «فرشته حسینی» در این فیلم به‌شدت موردتوجه قرار گرفت.
فرشته حسینی درباره «دسته دختران» در نشست رسانه‌ای فیلم گفت: در این فیلم همه تلاش ما، ترسیم چهره زشت جنگ بود و امیدوارم موفق عمل کرده باشیم.او درباره این‌که تا چه میزان برای بازی در این فیلم با زنان افغانستان که سالهاست شاهد جنگ و درگیری هستند، احساس نزدیکی کرده است، گفت: «من کاراکتر آرامی دارم و این شخصیت بسیار از من دور بود اما با تصاویری که از جنگ در کشورم می‌بینم، احساس همذات‌پنداری با نقش داشتم و از ته دل کار می‌کردم.»
حسینی هم چنین درباره حضور خود در این فیلم و سختی بازی در سکانس عاشقانه گفت: هر کاری می کردم نمی‌توانستم آن سکانس عاشقانه را در «دسته دختران» بازی کنم، کارگردان گفت فقط به عشق خودت و نوید فکر کن.
سام بهشتی در این باره نوشت: از اولین حضورش در سینمای ایران ثابت کرد که عیارش در بازیگری و جنس حضور و نوع نگاهش در انتخاب شخصیت هایی که قرار است ایفاگر نقش هایش باشد، خاص است. از آغاز در فیلم «رفتن» برادران محمودی ثابت کرد که توانایی های منحصر به فردی دارد و رفته رفته در انتخاب هایش هوشمندانه پیش رفت، در سونامی در نقش یک دختر امروزی ظاهر شد و در سریال “قورباغه” وجوه دیگری از استعدادهایش را تصویر کرد. اما اوج این توانا بودن را در فیلم «دسته دختران» کامل می کند.
کاراکتر «سیمین» در فیلم منیر قیدی برای بازیگری که آن مقطع تاریخی و واقعیت جنگ را نچشیده است یک چالش جدی و سخت محسوب می شود. نقش روی کاغد؛ دختری که از خانواده اش می گذرد تا بتواند سهم خود را همانند مردان سرزمینش در جریان هولناکی همانند جنگ نه تنها برای او بلکه برای هر بازیگری یک اتفاق بزرگ است، اما برای باور پذیر شدن و اجرای این شخصیت باید یک درک جدی و نبوغ مستمر وجود داشته باشد. فرشته حسینی در مقام بازیگر جواب این اعتماد را به درستی می دهد و با تکیه بر خلاقیت فردی نقش را فهم می کند و از پس شخصیت بر می آید، حضور او در روند روایت قصه دو فصل متفاوت دارد، فصل اول دختری سرکش و پر شور است که می خواد به دژ برسد و سهم خود را ادا کند و تلاش می کند و در فصل دوم شخصیت پردازی؛ به فروپاشی ( زدن موهایش که زیبایی یک زن است) می رسد و از خودش عبور می کند تا به هدفش برسد.
فرشته حسینی این نقش سخت و ملتهب را به طرز ماهرانه ای ایفا می کند و این دگرگونی در جزئیات و ظرافت بازی اش از ابتدا تا انتهای قصه شکل می دهد و یک لحظه جاودانه در بازیگری اش دارد( اشاره به سکانس دو نفره با حسین سلیمانی که چفیه اش را از سر باز می کند) که به شدت مهم است و اوج تکامل بازی او در این فیلم است. فرشته حسینی ثابت کرد که بازیگر توانایی است و نوید تولد یک ستاره در این سن و سال را می دهد. او در این نقش یکی از شانس های اصلی سیمرغ مکمل زن است که نباید نادیده گرفته شود.
حسین لامعی درباره بازی او نوشت: از غیرمنتظره‌ترین بازی‌های جشنواره تا بدین‌جا، بازی او در «دسته‌ی دختران» است. بازی‌ای که هم تحسین منتقدان را برانگیخت، هم ستایش سینه‌فیل‌ها را. فرشته حسینی، در جدی‌ترین و پررنگِ نقش سینمایی‌اش، بازی‌اش به‌حدّی درست و گیراست؛ که از همه بازیگران فیلم، بیشتر جلوه می‌کند. بازیگری که اینجا، «دوربین» دوستش دارد و مخاطب، دوست می‌دارد که او را مستمر، به روی پرده بنگرد. شاید به این دلیل که در چهره و خطوطِ حسّی‌اش، و حتی در جنس بیان و لحنِ کلام و «نگاهش»، شبیه به بازیگرِ دیگری نیست. کاملا اورجینال…
بدون دیدگاه