به گزارش ردکارپت فیلم: در حالی که نه ماه از تعطیلی سینماها می گذرد و در آستانه ورشکستگی کامل این حرفه مانند دیگر شغل ها هستیم و همچنین تعطیلی دو هفته ای کسب و کار مردم، بهروز افخمی در نامه ای بلندبالا انتقادات صریحی را متوجه وزیر بهداشت و معاونش کرد.
در متن نامه بهروز افخمی آمده است:
وزیر محترم بهداشت و درمان
جناب آقای دکتر نمکی
دکتر جان شما را چه می شود؟ شما پزشک معتبر و مقام سیاسی و مسئول مدیریت غائله کرونا هستید. همه ی مسئولین اجرایی مملکت به حرف شما عمل می کنند. مراجع تقلید و رهبر انقلاب بنا بر توصیه و کارشناسی شما فتوا می دهند و حکم می کنند.
صداوسیما و رسانه های دیگر بنا بر دستور یا صلاحدید شما و پزشکان و کارشناسان تحت امر شما هر روز آهنگ های ترسناک می زنند و به دلیل رکورد شکنی تلفات کرونا به مردم تسلیت می گویند و هر روز را بدترین روز می نامند. مجریان تلویزیون به فرمان شما ماسک زده اند.
مقامات کشوری و لشگری ماسک زده اند. مردم توی خیابان حتی اگر کرونا گرفته باشند و ایمن شده باشند باید ماسک بزنند یا آماده ی بگومگو و دعوا با همشهریانی باشند که آن ها را به خاطر نزدن ماسک فحش می دهند و تحقیر می کنند.
مردان توی خانه باید ماسک به صورت بزنند یا صابون جنگ و دعوا با همسران را به تن بزنند. فاصله ی اجتماعی همه جا حتی توی خانه باید حفظ شود! مردان که خانه نشین شده اند و به چه کنم و چه کنم افتاده اند باید مراقب باشند که از بچه ها دور بمانند و یک گوشه بنشینند و توی سر خودشان بزنند.
چرا ورزش و گردش و کسب و کار مردم را تعطیل کرده اید و چرا دارید کسادی افسردگی و ورشکستگی فراگیر را دامن می زنید؟ شما مقام سیاسی بلند پایه هستید. چرا آمار و ارقام را درست وارسی نمی کنید و چرا به جای تحلیل درست از آمار نتایج دراماتیک و دلبخواهی می گیرید؟
چرا این توهم را القا می کنید که روزی چهارصد تا ششصد کشته برای شیوع کامل کرونا یک فاجعه ی وحشتناک است؟ مگر آمارهای وزارتخانه مطبوع خودتان را ندارید؟ مگر نمی دانید اگر کرونا هم نباشد توی این مملکت که نزدیک نه میلیون مرد و زن سالمند دارد در پاییز و زمستان گذشته در ایران ده هزار نفر را کشته و در همین پاییز و زمستان هم ده هزار نفر دیگر را خواهد کشت؟ مگر نمی دانید که خطر مرگ افراد سالمند در صورت ابتلا به بعضی از آنفلونزاها بیشتر از کرونا است؟
این کارگردان در پایان نامه خود به وزیر بهداشت نوشت: حکیم واقعی آن است که وقتی فهمید دربرابر یک بیماری ناشناخته کاری ازش برنمی‌آید به‌جای امر و نهی کردن و زور گفتن به مردم، رک و پوست‌کنده و راحت بگوید دوا پیش ما نیست و شفا پیش خداست!منبع: برترین ها
بدون دیدگاه