به گزارش ردکارپت فیلم ، این روزها «نون.خ» رکورد پربیننده ترین اثر تلویزیون را در اختیار دارد. سریالی که در چند فصل ساخته شده است و سعید آقاخانی کارگردان و بازیگر سریال با شخصیت محبوب نورالدین خانزاده به خوبی توانسته نبض مخاطب را به دست بگیرد.
در نظرسنجی اخیر سازمان این سریال توانسته بیش از ۴۱ درصد بیننده داشته باشد و در صدر سریال های رمضانی قرار بگیرد. این سریال در جایی به این نقطه رسیده است که بعد از ایام شب قدر هم روی آنتن رفت و سریال های رمضانی این فرصت را داشتند که بخشی از مخاطبان را از ابتدای رمضان به خود جذب کنند.
برگ برنده سعید آقاخانی در این رقابت پخش یک سریال چند فصلی بود که مخاطب وفادار هر ساله دارد. البته هوشمندی اش هم این بود که صرفاً روی همین برند چند ساله حساب باز نکرد و تلاش کرد سریال را از موقعیت کردستان که در چند فصل قبلی، قصه های مختلفی را در آن تعریف کرده بود خارج کند. او یک سفر جاده ای با موقعیت های مختلف به سمت شهرهای مختلف از چابهار تا کرمان تصویر کرد. شاید برخی به همین فصل هم ایراداتی وارد کردند که یک قصه پیوسته ندارد و قطعاً سریال از نقاط ضعفی هم برخوردار است اما سعی کرده با موقعیت ها، شخصیت ها و روایت هایی که در شهرها دارد مخاطبش را همچنان راضی نگه دارد و اگر در هر قسمت پای سریال بنشینید لحظات مفرح زیادی دارد که با آن همراه شوید.
نقد هفته: کیفیت پایین برخی سریال های رمضانی
طبق نظرسنجی ها سریال های رمضانی و مورد توجه مخاطب به ترتیب در ابتدا «نون.خ» بعد «زیرخاکی» و سپس «هفت سر اژدها» و «رستگاری» بوده است. سریال های ماه رمضان امسال هم کمتر واکنش های مثبتی از رسانه ها دریافت کردند و برخی حتی به دلیل قصه و ساختاری که از خود نشان دادند بیشتر هم مورد نقد قرار گرفتند.
«هفت سر اژدها» به کارگردانی ابوالقاسم طالبی در میان دیگر سریال ها بیشترین کنش و واکنش را داشت. این سریال مخاطب را با خود همراه کرد و قصه ای با موقعیت ها و خرده داستان های مختلف روایت کرده است تا هم ریتم را از دست نداده باشد و هم سرگرم کننده باشد، با این حال حتماً انتظار بالایی نسبت به اثری وجود دارد که ادعایش یک قصه معمایی در باب فسادهای کلان در کشور است. قصه ای از یک آقازاده و ماجرای نفوذ که آن هم نه در تاریخ معاصر و دهه ۵۰ و ۶۰ بلکه در دهه حاضر ساخته شده است اما مناسبات افراد و شخصیت پردازی برخی نقش ها به ویژه در ارگان های حساس اطلاعاتی به سبک چند دهه پیش صورت گرفته است. نگاهی که گویی تلاش این ارگان ها را هم بیشتر تقلیل می دهد تا اینکه بخواهد بازنمایی درستی نسبت به فعالیت‌هایشان داشته باشد.
«رستگاری» ساخته مسعود ده نمکی نیز نتوانست آنچنان که باید انتظارات مخاطب را برآورده کند. این سریال که سراغ ژانر ماورایی رفت تا به نوعی احیایی بر سریال های دهه ۸۰ تلویزیون در این ژانر باشد توفیق چندانی کسب نکرد. ماجرای حق الناس تم اصلی این سریال بود که شخصیت ها را بعد از مرگ گرفتار می کرد اما روایت این داستان ها نتوانست پرکشش و غافلگیر کننده برای مخاطب پیش رود. در عین حال به دیگر سریال های رمضان امسال هم نقدهایی وارد بود و حتی «زیرخاکی» با زوج محبوب پژمان جمشیدی و ژاله صامتی اگرچه از فصل قبل موقعیت های بیشتر و جذاب تری را خلق کرد و در رتبه دوم پربینده ها قرار گرفت اما باز هم مخاطب در انتظار غافلگیری های بیشتر باقی ماند.
مورد عجیب هفته؛ مرجعیت صداوسیما در گرو شبکه های اجتماعی!
آمار شبکه های اجتماعی حالا بین مدیران صداوسیما کاملاً رسمیت پیدا کرده است و حتی آن را به عنوان امتیازی برای دیده شدن سریال ها و برنامه هایشان استفاده می کنند. اگرچه دریافت محتوا امروز بسترها و مدیوم های مختلفی برای مخاطب پیدا کرده است اما اینکه سازمان عریض و طویل صداوسیما هم بخواهد با تراز شبکه های اجتماعی و تعداد ویو و بازدید در این شبکه ها اهمیت خود را به اثبات برساند شاید هنوز قابل درک نباشد.
این هفته در نشستی که از طرف صداوسیما برای ارایه گزارشی نسبت به آمار مخاطبان سریال ها و برنامه های رمضان و نوروز برگزار شد آماری هم نسبت به بازتاب ویدیوها در شبکه های اجتماعی داده شد و رقم بازدید سریال ها و برنامه ها در این شبکه ها اعلام شد که مثلاً در تلگرام ۱۷۳ میلیون و در اینستاگرام بیش از ۱ میلیارد بوده است. نفس ارجاع به این شبکه ها برای نمایش میزان فراگیر بودن محتوای صداوسیما حتماً جای تامل دارد چراکه این سازمان خود مرجع است و اگر محتوایش چندین میلیاردی هم در شبکه های دیگر دیده شود در صورتی که مخاطب خود سازمان با درصد بسیار کمتری تماشاگر این مدیوم باشد، می تواند مرجعیت و اعتبار این سازمان را زیر سوال ببرد.
بدون دیدگاه