به گزارش ردکارپت فیلم: روزنامه خراسان نوشت: آیا شهاب حسینی برای اجرای برنامه‌اش، به طراحی و ایده‌پردازی نیازی ندارد؟
عملکرد شهاب حسینی مجری برنامه «همرفیق» در چهار ماهی که اجرای این برنامه را بر عهده داشته، با واکنش‌های فراوانی مواجه شده که اگرچه همیشه منفی نبوده، اما کفه انتقادها به وضوح سنگین‌تر از تمجیدها بوده است. او در بخشی از قسمت هجدهم این برنامه که آخر هفته گذشته منتشر شد، وقتی در حال صحبت درباره زندگی کردن در لحظه و لذت بردن از لحظات زندگی بود، نکته‌ای را درباره شیوه اجرای خود در «همرفیق» بر زبان آورد که قابل تأمل است. حسینی گفت: «زندگی پر از لحظه است. من وقتی می‌آیم این جا، نه پلاتویی دارم و نه حتی انتخاب کردم که چه می‌خواهم بگویم. چرا باید از پیش تعیین کنم که چه می‌خواهم بگویم؟ می‌آییم این جا و می‌بینیم چه قرار است بگوییم و اصلا چه پیش می‌آید؟ آلمانی‌ها ضرب‌المثل خوبی دارند که می‌گوید بگذار زندگی سورپرایزت کند.»
علت بی‌حالی «همرفیق»
شنیدن این جملات از شهاب حسینی، برای کسانی که «همرفیق» را دنبال می‌کنند، غیرقابل باور نیست. در هفته‌های گذشته بارها به شیوه اجرای او در این برنامه انتقادهایی وارد شده و بسیاری از این که این ستاره سینما طرح مشخصی برای گفت‌وگو با مهمانان برنامه‌اش ندارد، صحبت کرده‌اند. به نظر می‌رسد علت احوال‌پرسی‌های طولانی او با مهمانان نیز همین است. به همین دلیل است که خروجی کار هنرمندی با سابقه رشک‌برانگیز و بااستعداد، یک برنامه متوسط با اجرای متوسط است. بدیهی است کسی که در کمتر از ۲۰ سال، از اجرا در شبکه دو سیما به معتبرترین جایزه بازیگری هنرپیشه‌های ایرانی و کسب جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم کن رسیده، اگر تلاش کند و طراحی داشته باشد، می‌تواند برنامه و اجرای بسیار بهتری داشته باشد. درست به همین دلیل، هرگاه مهمان «همرفیق» چهره‌ای خوش‌مشرب و خوش‌سخن مانند زنده‌یاد علی انصاریان باشد، برنامه را به دست می‌گیرد و هرگاه مانند بعضی دیگر از مهمانان، کم‌حرف و کمتر شاداب باشد، برنامه نیز از دست می‌رود.
شهاب یا رامبد؟
در چنین فضایی، حضور یک نویسنده چیره‌دست مانند سروش صحت، می‌توانست بسیار به کمک «همرفیق» و شهاب حسینی بیاید. اما همین‌طور که می‌دانید، با این که پیش از آغاز ضبط، صحت به طوررسمی به عنوان نویسنده برنامه معرفی شده بود، اما در نهایت هیچ‌گاه این همکاری شکل نگرفت و سروش صحت همکار اهالی «همرفیق» نشد. درست در نقطه مقابل شهاب حسینی، رامبد جوان قرار دارد؛ طراح و مجری «خندوانه» که همواره برای این برنامه طراحی می‌کند و تلاش دارد تا بهترین خروجی را داشته باشد. بی‌تردید فهرست بلندبالای تیتراژ «خندوانه» برای همه برنامه‌سازان تلویزیونی و نمایش خانگی یک درس است؛ جایی که اسامی یک تیم نویسنده برای برنامه و اسامی یک تیم ایده‌پرداز برای «جناب خان» پشت سر هم ردیف می‌شود. نتیجه این است که خروجی مجموعه ده‌ها شبکه تلویزیونی سیما، در زمانی که «خندوانه» روی آنتن است، نسبت به زمانی که «خندوانه» روی آنتن نیست، متفاوت است. اما آیا نمایش خانگی با و بدون «همرفیق» شرایط متفاوتی دارد؟ آیا اصلا خود نماوا به عنوان پلتفرم پخش برنامه، با و بدون «همرفیق» شرایط متفاوتی دارد؟
آغاز یک پایان
طبیعی است، این که یک سوپراستار از محبوبیت خود در سال‌های گذشته که تا امروز ادامه دارد، استفاده و بدون زحمت زیاد، هفته‌ای دو ساعت برنامه اجرا کند و چند ده میلیون یا چند صد میلیون دستمزد بگیرد، برای خود این ستاره بسیار دلپذیر است، اما آیا حد و اندازه این سوپراستار، همین‌قدر است؟ انتظار مخاطبان از شهاب حسینی، این است که در مقابل مهمان، نداند باید چه چیزی بگوید؟ شهاب حسینی یک هنرمند پر از استعداد و مهارت است، اما وقتی انگیزه نداشته باشد و برای موفقیت تلاشی نکند، با یک مجری دست‌چندم تلویزیون هیچ تفاوتی ندارد. از قضا همین دستمزد بالا و همین محبوبیت امروز، مدیون سال‌هایی است که با انگیزه کار می‌کرد و برای موفقیت زحمت می‌کشید. آیا موفقیت و محبوبیت چهره‌ای که از قبل نمی‌داند جلوی دوربین چه می‌خواهد بگوید، ماندگار است؟
بدون دیدگاه